Być może osoba, o której piszesz bardzo świadomie oddziela życie
zawodowe od prywatnego. Powody takiego zachowania mogą być różne.
Wydaję mi się, że chcąc osiągnąć sukcesy zawodowe w pracy, a więc to, co
umownie nazwać można karierą, nie można sobie pozwalać na czułe i
sympatyczne zachowanie. Obserwując osoby znajdujące się na wysokich
stanowiskach w biznesie, czy w polityce, widzę właśnie takie osoby - zimne,
powściągliwe w wyrażaniu uczuć i emocji, wyrachowane. Może więc jest to
swego rodzaju droga do sukcesu zawodowego?
Mój znajomy z kolei twierdzi, że na wchodzeniu w bliższe (kumpelskie,
przyjacielskie, romansowe) relacje z współpracownikami, szefami, czy
podwładnymi można tylko stracić. A to dlatego, że po od kumpla, przyjaciela,
kochanka o wiele trudniej cokolwiek wyegzekwować w pracy.
Moim zdaniem, właściwa w życiu zawodowym postawa to tzw. złoty środek -
z jednej strony uprzejmość i życzliwość (ale nie czułość i "poklepywanie
się") - z drugiej strony asertywność i stanowczość.

Pozdrawiam
Adam