On Thu, 8 Jan 2004 17:28:31 +0100 I had a dream that e-mailetka <> wrote:
> kiedyś było na grupie o sąsiadach i ja mam podobny problem. Sprawa dotyczy
> psa. Wieszkam w "bloku" na 2 piętrze pewna rodzina z parteru ma dużego psa
> rasy Rottweiler.

Mieszkaliśmy na 1 piętrze, mając ogromnego doga niemieckiego.

> Pies wydaje się spokojny jednak chyba nie jest tresowany - czasami nie
> słucha swojego pana. Nie znam się na psach więc z góry przepraszam za
> niezbyt fachowe wypowiedzi na ten temat. Problem polega na tym że właściciel
> często wychodzi z psem bez kagańca lub nawet bez smyczy.

Wiesz, to że pies czasem nie słucha swojego pana, to nie znaczy, że jest
nieobliczalny.
A co do wychodzenia bez kagańca - może nie wiesz, ale pies nie posiada
mechanizmu pocenia się - jedyny jego mechanizm termoregulacji prowadzący
do ochłodzenia organizmu to wywieszanie języka. Mój pies był cały czarny
i w bardzo upalne dni w kagańcu naprawdę się męczył.

>Ja równie często
> wychodzę z moją małą córeczką 2,5 roczku na spacery i dochodzi do spotkań z
> tym psem na klatce schodowej. Pies jest większy od mojej małej i widać że
> lubi dzieci - podchodzi i próbuje dotykać dziecko nosem. Córeczka trochę
> się boi i piszczy a czasami ucieka. Właściciel zapewnia że pies nie ugryzie
> i mam być spokojna więc staram się zachować spokój, jednak ostatnio pewna
> pani zwróciła mi uwagę że nie należy ufać tej rasy psom gdyż mogą zaatakować
> niespodziewanie a ugryzienie tak małego dziecka równa się z odgryzieniem
> kończyny. Ta sama osoba mówiła że właściciel psa był już wielokrotnie
> proszony o zakładanie smyczy i kagańca ale niechętnie się do tego stosuje
> więc rozmowa raczej nic nie da.

Ja sądzę, że ta osoba z całą pewnością stara się zasiać ferment i
opowiada takie coś. Ja też prowadziłem często mojego psa bez kagańca
wśród małych dzieci, ale był on ze mną od urodzenia i znałem doskonale
jego reakcje - jak wiedziałem, że pies jest podenerwowany i niespokojny,
to oczywiście nie prowadziłem go wśród dzieci. Jak widziałem, że jakieś
dziecko zachowuje się w sposób mogący sprowokować psa, to go natychmiast
odciągałem.

> Zaczęłam się bać, nie wiem jak reagować czy
> brać dziecko na ręce, nie chcę jednak wywoływać w małej strachu przed psami.
> Co o tym sądzicie?

Na moim podwórku było tak, że dzieci się nie bały psa - podchodziły,
obejmowały, głaskały, ciągnęły za uszy itd. Małe dzieci musiały stanąć
na palcach, żeby objąć psa, który był od nich dużo wyższy. Był dla
nich swego rodzaju maskotką, większość go bardzo lubiła.
Nigdy nic się nie stało, poza jednym przypadkiem, kiedy dziecko nadziało
się na kieł psa (pies stał z otwartym pyskiem, a dziecko, które było pod
nim nagle wstało i uderzyło się w jego ząb).
Oczywiście były przypadki, że dziecko sprawiło psu ból - pociągnęło
mocno za uszy, nadepnęło na łapę, ale nigdy wtedy pies nie skrzywdził
dziecka. Pomijam przypadki uderzenia dziecka merdającym ogonem psa -
akurat dogi mają (jeśli im się nie przytnie ogona) - gruby i twardy
ogon, pokryty króciutką śierścią (wcale nie puszysty). Uderzenie takim
ogonem, szczególnie kiedy pies manifestował wielką radość bolało i to
mocno, ale na to żaden kaganiec nie pomoże :)
A dzieci nauczyły się szybko, że tył psa jest dużo bardziej
niebezpieczny niż przód :)

Tylko że to był pies, który nie był bity, męczony (takie zachowania
powodują u psa agresję), a od szczenięcia dorastał wśród wielu dzieci.
Moja młodsza siostra prawie zawsze, jak wychodziła z psem, to ubierała
mu kaganiec, a to dlatego, że był on po prostu silniejszy od niej.
Ja jeden potrafiłem go zawsze utrzymać, więc pozwalałem sobie na wyjście
bez kagańca, kiedy było to bezpieczne.
Dogi niestety żyją krótko, ale przez około 7 lat nie było z powodu
wielkiego psa bez kagańca żadnych nieprzyjemności.

Ja wiem, że właściciel dużego psa ma OBOWIĄZEK prowadzić takiego psa
na smyczy i w kagańcu. Ale starałem się przedstawić Ci też punkt
widzenia drugiej strony - są psy, które nigdy nie skrzywdzą żadnego
dziecka.

--
Grzegorz Janoszka odpowiadając POPRAW adres

UWAGA, mam specyficzne poczucie humoru! Na newsach wyrażam swoje prywatne
specyficzne poglądy, a nie moich byłych, obecnych i przyszłych pracodawców.