> Wiesz, co ja robię z napastliwymi, czarnymi myślami, które czasem są
bardzo
> prawdopodobnym obrazem przyszłości a czasem mają kiepskie rokowania na
> spełnienie się, a jednak dopadają i męczą? Oswajam je. Zamiast się
zadręczać
> wyobrażam sobie, że staje się to, czego tak się boję i samo to wyobrażenie
> sprawia, że boję się mniej.

Właśnie zaczęłam oswajać myśl, że szukam pracy jeszcze przez 40 lat, przez
kolejne 40 lat schemat: szukanie ofert, wysyłanie papierów, rozmowy o pracę.
I tak aż do starości. Nieszczególną ulgę to przynosi... ;-)

>Potem zaczynam sobie wymyślać sposoby wyjścia z
> systacji po krachu. Powoli, powoli sprawa nie staje się tak straszna

No tak, niepracowanie chyba nie jest straszne, ale jeśli chce się
pracować???

Taki mam przewrotny pomysł, chyba nie o takim oswajaniu myślałaś...? :-)

--
Renya