cbnet pisze:

> Masz chyba jakiś nieźle pogmatwany pomysł na siebie. :)
>
Właśnie nie wiem czy ja mam jakiś pomysł na siebie.

Marzeniem moim byłoby zostać iluzjonistą. I wielka szkoda że nie
postanowiłem wcześniej dążyć do tego celu.
Niczego nie planuje, pozwalam rzeczom się dziać. Jeśli mam dostać po
dupie za jakieś uchybienia w swojej postawie, to dostanę, jeśli pojawi
się okazja żeby zrobić coś interesującego, to to zrobię. Jeśli mam
czegoś żałować, trudno.
Po prostu oportunizm i elastyczność, brak planów (a może zwątpienie i
apatia?), trochę taka tułaczka przez życie. Tak to widzę. Nie wiem czy
kiedykolwiek przekonam się do obarczania siebie jakimiś obowiązkami,
typu rodzina, dzieci itd. Nie wiem czy bym im w ten sposób nie zrobił
krzywdy. Nie umiem i chyba nie chcę żyć w uporządkowany sposób.
Mam jakieś dziwne poczucie spokoju. Którego niestety nie mają moi
rodzice.. myślą że mi coś odbiło. I że skończe tragicznie.
Tylko że ja nie wiem czy mam im wierzyć, czy nie.. bo realnie nie czuję
zagrożenia. Nie wierze, tylko wiem, że nieważne co by się stało, poradzę
sobie. To nie jest coś do czego sam siebie staram się przekonywać.. to
po prostu jest we mnie, to taka pewność, spokój. Taka oczywistość, że
wcale nie muszę mieć na nią oka.

--
"Trzy potęgi rządzą światem: głupota, strach i chciwość."