Re: Jak sie modlicie?

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 3

1. Data: 2008-12-14 00:29:12

Temat: Re: Jak sie modlicie?
Od: Ikselka <i...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia Thu, 11 Dec 2008 21:18:53 +0100, Jax napisał(a):

> Ja po swojemu, najpierw się zastanawiam jak minął dzień, co się udało, co
> się dowiedziałem, z czym był problem, co chcę się dowiedzieć (to zabiera
> dużo czasu nieraz ponad 30 minut) i jak to wszystko przemyślę to w mówię w
> myślach modlitwę omawiając kolejne sprawy. To tak w skrócie.

Jesli chodzi Ci o tzw modlitwę osobistą...

"Boże, nie wiem, jaki jesteś, nie wiem, czy jestes dokładnie taki, jak mi
mówią kapłani czy inni ludzie, bo ludzie potrafia skrzywić wiele przekazów,
ale odczuwam Ciebie mocno, bo ciągle mi udowadniasz, że jesteś - dziękuję
za wszystkie Twoje łaski i o nic więcej nie proszę, bo mam już wszystko,
tylko miej mnie i moją rodzinę nadal w opiece, a dusze zmarłych Rodziców
zbaw na wieki".
I raczej jest to moment maksymalnego skupienia, oderwania od wszelkich
innych spraw - akt "porozumienia bezsłownego", więc podaję tu tylko sens,
mniej więcej.

Poza modlitwami formalnymi, odmawianymi zgodnie z rytami kościelnymi, nie
konferuję "słownie" z Bogiem, bo po co? - jeśli jest, jaki jest, zna
wszystkie moje mysli i wie, co we mnie siedzi, więc i tak pokieruje mną jak
trzeba...
Czasem człowiek próbuje wyrwać się spod tego wpływu, bo w swojej bucie
wydaje mu się, że sam umie lepiej, ale wtedy nie zawsze wychodzi wszystko
dobrze.
Więc wierzę, że należy zawsze iść za tzw. głosem serca - to jest właśnie
głos Boga.
Jeśli coś zrobiłam źle, czuję to wystarczająco mocno, nie ma obawy, po to
się ma sumienie. Bóg to wie. Więc nie przepraszam Go słownie, bo On wie.
Podobnie wie, że staram się naprawić, co się da.
Powtarzam: modlitwy rytualne (tzn. wynikające z rytów) to konieczny
element, więc je odmawiam (nie klepię, odmawiam z tzw. zrozumieniem, bo
wiem, że służą przekazowi słownemu wiary w czasie oraz są zewnętrznym
świadectwem, deklaracją mojego stanowiska wobec innych, a także elementem
łączącym mnie ze wspólnotą ludzi w Kościele), a modlitwa osobista nie jest
słowna. Słowa ograniczają.