"redart" <r...@o...pl> wrote in message
news:c6cb0l$ltj$1@news.onet.pl...
> Tu nie chodzi więc o wzbudzanie w sobie poczucia wyższości, bo to by była,
> jak mówisz, pycha, nie współczucie. O. I tu właśnie:
> w buddyzmie współczucie to nie litość. To współodczuwanie, empatia.

Ejze, tylko w buddyzmie?

Ale, jezeli ma to byc wspoodczuwanie, no to...wpakowalibysmy sie sami w te
24 godziny meki, nie?;)
(...) ( Andrzej Litweka, nie pokrzykuj zaraz na mnie, bo ja ten znaczek
tutaj m u s z e)

. Jeśli ktoś jest wolny (przede wszystkim od siebie),
> to współczucie wzrasta spontanicznie.

Jak mozna byc wolnym od siebie?
Jesli potrafimy głęboko współczuć,
> to przestrzeń pojawia się sama.

Widze to inaczej: te przestrzen sie dostrzega ( bo ona j e s t. Zawsze.)

Mówimy tu o dość subtelnym pojęciu przestrzeni.
....ktorej my sami jestesmy punktami, zas owa przestrzen jest przed i poza
nami, pod i ponad, dookola. Nie jest to, li tylko, przestrzen pomiedzy tymi
punktami.

Zgodzisz sie?
Otóż jest coś jeszcze subtelniejszego,
> niż emocje, swego rodzaju podstawowa świadomość, która pozostaje
niezależna
> od ciała i emocji i pozostaje jeszcze bardziej niż emocje elastyczna. To
jest
> własnie ta świadomość, która ostatecznie decyduje o naszej tożsamości,
> ale pozostaje często niezauważona, bo przylega do ciała, do emocji.

Wiem. My to nazywamy dusza:)
> Kiedy wzbiera w nas gniew, to ciało z automatu idzie za tym gniewem,
> a z nimi cała świadomość.

A ja uwazam,ze nie cala. Dusza wlasnie nie i tylko dusza moze nas z gniewu
wyciagnac ( bo c o s przeciez musi, inaczje bysmy sie zapluli).

. Jeśli jednak jest siebie
> świadomy i umie zapanować nad lgnięciem do ciała i emocji,
> to BEZ TŁUMIENIA ich potrafi się poruszać w istniejącej sytuacji.

Judeochrzescijanie uwazaja tak samo. Tyle, ze oni konkretyzuja sile, ktora
to umozliwia, w boga.
> Może sobie np. wybrać inny obiekt ataku :) - np ścianę i się śmiać z
> własnego ciała i gulgotu wydobywającego się z gardła, które w tej
> perspektywie wypadają wręcz komicznie. Może się śmiać z tej
> krwawej i dosadnej mieszanki myśli, jakie się kotłują w mózgownicy.
> A to już JEST dobry powód do poczucia humoru.
> To jest właśnie ta przestrzeń. Podstawowa przestrzeń.

Czyli wypelniasz je wymiana emocji. Znam to, wlasnie o tym pisalam niedawno
Slawkowi tutaj.

Jak kalorie. Mozna je czerpac z roznych zrodel, jedne sa zdrowsze, inne
mniej zdrowsze:)


> Jak sama siebie ogranicza w możliwościach wyboru.

To tez mamy odfajkowane w postaci zalozenia wolnej woli.
To także
> poszukiwanie wsparcia by przytomności nie tracić

Modlitwa. (modlitwa a nie klepanie paciorka)
> Humor jest jednym z najlepszych środków do tego właśnie,
> bo sam w sobie już działa rozluźniająco.

I leczy.

> Nie wiem, na ile to jest zrozumiałe, ale takimi mniej więcej
> rzeczami właśnie zajmuje się buddyzm.

Takimi mniej wiecej sprawami zajmuja sie wszystkie religie i sa do siebie
duzo bardziej podobne, niz podejrzewalyby czy chcialy. Oczywiscie, nie
stanowi to tajemnicy dla Dalai Lamy i biskupa Tutu, ktorzy od lat sa
zaprzyjaznieni. ( wlasnie obaj sa w Kanadzie, wiec sporo o nich slychac)

(...)> To jest właśnie z punktu widzenia buddyzmu piekło ... :)

Z mojego tez. Ba! Ja wrecz uwazam, ze jak ktos bardzo ale to bardzo chce
dowodu na "istnienie boga", to wlasnie jest nim owa zdolnosc "zakochania sie
w swiecie" juz tutaj i teraz.

Kaska