Kazdy ma prawo do wlasnego zdania. Zgadzam sie ze temat jest trudny i jego
naprawde solidne opracowanie wymagaloby pracy,powiedzmy, na poziomie
profesorskim. Szczegolnie,ze zagadnienie nie daje sie rozpatrywac w
oderwaniu od zagadnien zwiazanych m.in ze struktura budowy mozgu,
wlasnosciami pamieci, sposobem przetwarzania danych. Do tego wypadaloby
uwzglednic to o czym tak czesto wspominasz czyli role emocji i doswiadczen.
Ale to NIE BEDZIE temat na prace magisterska.
Podjelam sie napisania takiej pracy z pelna swiadomoscia ze jest to tylko
wycinek, fragment obrazu. I nie uwazam zeby wiedza (nawet tak, wedlug Ciebie
nieadekwatna do rzeczywistosci) nic mi nie dala.
Podobno madroscia nazywa sie znajomosc granic wlasnej niewiedzy. Zapewniam
Cie ze mam te swiadomosc. I to jest drugi punkt w ktorym (czesciowo) moge
przyznac Ci racje.
Natomiast nie zgadzam sie ze nie ma sensu proba tworzenia
definicji.Szczegolnie ze nie sadze zebys mogl byc ostatecznym autorytetem w
kwestii ich sensownosci. Nie znalazlam w Twojej wypowiedzi zadnych
merytorycznych uwag do tych zaprezentowanych przeze mnie (za konkretnymi
zrodlami zreszta).
Skoro uwazasz ze nie sa one odpowiednie to moze zaproponujesz wlasna? Za
Twoim pozwoleniem zaprezentowalabym ja w pracy jako alternatywny punkt
widzenia.
I nie widze sensu obrazania mojego promotora, szczegolnie ze jak sadze nie
miales mozliwosc poznac go osobiscie. Nie twierdze ze nie wypuscil mnie na
zbyt glebokie wody. Ale i to IMHO nie upowaznia Cie to do tak ostrej
krytyki.

Generalnie: przeczytalam Twoja opinie, rozwazylam ja i pozostane w
wiekszosci przy tym,co myslalam do tej pory. Co czasem tez jest dobrym
rezultatem dyskusji.
Pozdrawiam
Anka
Użytkownik "Jerzy Turynski" <j...@p...com> napisał w wiadomości
news:bi2s0r$g80$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> Anna Stolarczyk <a...@h...pl>
> napisała w news:bi275p$mee$1@atlantis.news.tpi.pl...
> >
> > > Bardzo interesujace stwierdzenie.
> > >
> > > Ciekawe czy sprawdziloby sie rowniez w przypadku neurotykow.
> >
> > Tak. W ksiazce Kolanczyk,zdaje sie "Czuje, mysle, jestem" jest opis
badan
> > dotyczacych tego tematu. Nie mam jej chwilowo, wiec odsylam gdybys byl
> > bardzo ciekaw. Ogolnie wyszlo tam ze wyzsze wyniki na skali
neurotycznosci
> > nie wplywaja na wzrost intuicji tworczej. Nie wiem jak z
> > pozostalymi.Generalnie nie jest to przedmiotem mojej pracy wiec nie
> > wglebialam sie az tak bardzo.Wystarczylo mi potwierdzenie w postaci
badan ze
> > najbardziej produktywne (w sensie tworczosci) sa osoby zrownowazone
> > emocjonalnie.
> > Alles klar?:)
>
> Co znaczy:
> "To teoria decyduje o tym, co obserwujemy"
> [Albert Einstein]
> ???
>
> Intuicję możesz "badać" WYŁĄCZNIE poprawnie rozwiniętą in-
> tuicją i _NICZYM_WIĘCEJ_.
> Dokładnie tak samo, jak upływ czasu _wzorcem_ upływu czasu.
> Nie liczy się zewnętrzny wygląd 'narzędzia pomiarowego', a
> jakość jego "meritum"; w starych miernikach elektrycznych owe
> "cuś" było nazywane np. "ustrojem miernika".
> Jeśli powiesz, że "upływ czasu" to ilość centymetrów po obwo-
> dzie tarczy zegara od jakiegoś ustalonego 'punktu zero', to
> jest to BŁĄD (gruby!) Analogicznie - jeśli założysz, że wska-
> źnikiem "intuicji" w oderwaniu od _NIEZNANEGO_ "sedna"/meri-
> tum/"ustroju" jest jakikolwiek konkretny wskaźnik wzięty 'po
> uważaniu', to twoja praca będzie się nadawała na śmietnik/ko-
> lejny materiał do badania PATOLOGII.
>
> "Definicje intuicji", które przytoczyłaś są zwyczajnym bełko-
> tem nie mającym niczego wspólnego z faktyczną treścią pojęcia
> "intuicja".
>
> To jest właśnie bełkot o 'centymetrach', nie różniący się
> od konkretnych opisów np.: piorunów (ze średniowiecza) w cał-
> kowitym oderwaniu od natury/_teorii_ elektryczności.
>
> Tymczasem:
> << Nie ma nic równie praktycznego jak dobra teoria. >>
> [Kurt Lewin]
>
> co o ile się nie mylę - w oryginale było zapisem/produktem
> _INTUICJI_ Einsteina, ale być może że niezależnie (albo i
> nie)... też K. Lewina.
>
> Najprawdopodobniej tak samo jak większość studentów kompletnie
> utożsamiasz "teorię" z tym co widzisz zmysłami na papierze, za-
> miast z pozawerbalnym stanem umysłu jej twórcy w trakcie 'za-
> pisywania teorią' papieru. Dlatego jak zwykle będziesz miała
> dużą 'trudność' w poprawnym zrozumieniu NIEWYRAŻALNEJ werbal-
> nie/formalnie algorytmicznie itd. JAKOŚCIOWEJ różnicy pomiędzy
> "zapisem teorii" a "zrozumieniem teorii".
> Np. tego, że można znać zapis teorii i jej kompletnie nie rozu-
> mieć jak i na odwrót - można rozumieć teorię bez jakiejkolwiek
> znajomości jej konkretnego/formalnego lub 'tylko' werbalnego/
> _symbolicznego_ "zapisu".
>
> Ergo: Zdumiewająca jest maniera profesorów, by dawać studentom
> tematy, których ci "z definicji" nie są w stanie poprawnie wy-
> konać. O ile taki "test na XXX" jest sensowny, gdy odbywa się
> w ramach opisanych w "Zabójczej hipotezie" Doxiadisa, to w ra-
> mach pracy dyplomowej jest już kompletnym kuriozum i minięciem
> się z rozumem. Bo 'uprawomocnia' przekonanie, że napieprzenie
> byle czego na 'ważny' temat jest w jakikolwiek sposób wartościo-
> we i godne pochwały/'zaliczenia'.
> Tymczasem poprawna teoria intuicji jest warta DUŻO WIĘCEJ niż
> Nobla, bo musi być to spójna teoria mózgu/umysłu. Co oznacza
> znacznie więcej niż mechanika kwantowa i OTW razem wzięte.
>
> Twój profesor prowadzący jest IMO zwyczajnie _ostro_pierdolnię-
> ty_, _J_E_Ś_L_I_ 'uważa', że praca dyplomowa studenta polegająca
> na 'zbadaniu' konkretnych skutków pocierania szmatą kilkunastu
> pałeczek wykonanych z różnych materiałów (tj. tego, co akurat
> teraz robisz) ma jakąkolwiek wartość merytoryczną i przybliży
> studenta do zrozumienia W PRZYSZŁOŚCI natury "intuicji". Bo mo-
> że to skutkować takim efektem mniej więcej z takim samym praw-
> dopodobieństwem, z jakim umiejętność pocierania szmatką bursz-
> tynu miałaby miałaby przybliżyć 'studenta' do zrozumienia natu-
> ry elektryczności (z dawaniem mu za oną 'umiejętność pocierania'
> nie zrozumienie - uprawnień wyszkolonego fizyka i elektryka je-
> dnocześnie).
>
> To co robisz pod pseudokontrolą Nosala jest ciężko chore vel
> kompletnie POZBAWIONE JAKIEJKOLWIEK INTUICJI !
>
> > Anka
>
> JeT.
>
> P.S.
> Profesorowie często mają syndrom Picassa, tzn. fakt iż zostali
> społecznie uznani za "artystów" utożsamiają z obowiązkiem spo-
> łeczności uznawania dowolnego bohomaza jaki namażą za "dzieło
> sztuki" vel obowiązek studentów do ścisłego wyznawania ich
> własnych idiotyzmów. A to wcale nie jest wśród nich najgorsza
> patologia. Bo równie często (jeśli nie częściej) zwyczajnie,
> niczym szefowie firmy (od pracowników) liczą po prostu na to,
> że studenci ZA NICH POMYŚLĄ i podsuną gotowe do wykorzystania
> pomysły.
> Życie w dżungli (w tym naukawej) niestety wbrew wszelkiemu am-
> bonowemu (ops katedralnemu) marketingowi jest 'normalnie' bru-
> talne...
>