W dniu 20.07.2018 o 03:49, LeoTar Gnostyk pisze:
> W dniu 20.07.2018 o 03:04, LeoTar Gnostyk pisze:

>> Wczoraj wieczorem, po zmianie opiekunów z dziennej na nocną klawisz
>> Zdzisław Sójka, który mi nie może wybaczyć tego, ze jego ukryty
>> homoseksualizm i pedofilstwo, podjął kolejną próbę zlikwidowania
>> mnie. A właściwie to on był tylko kolejnym ogniwem w łańcuszku
>> przemocy seksualnej sterowanej przez kobiety przekonane o swej
>> wyższości nad mężczyznami i gotowe zabić każdego, kto chce je
>> pozbawić seksualnej władzy nad mężczyznami. Wczoraj rano jadąc do
>> Oleśnicy rozbroiłem żonę Zdzisława Sójki, która dotychczas była
>> inicjatorką jego prób zniszczenia mnie a w autobusie ją
>> zneutralizowałem. Jej rolę przejęła ostatnia obrończyni
>> matriarchatu na oddziale, Pani Magdalena Koniarska. Ona i Zdzisław
>> pełnią nocną zmianę, którą przejęli z nowym pensjonariuszem,
>> którego z imienia i nazwiska nie zdążyłem jeszcze poznać. Zaraz po
>> zmianie na nocną, gdy podsypiając odpoczywałem na wersalce,
>> usłyszałem , że ktoś pje otworzyć drzwi do mojego pokoju. Nie
>> zareagowałem a za chwilę drzwi się gwałtownie otworzyły i niczym
>> pershing wpadł do pokoju w przykulonej pozycji ten właśnie
>> pensjonariusz. Przebiegł przez pokój w kierunku okna i schylił się
>> do toreb z warzywami, które tam stoją, szukając w nich czegoś.
>> Szukał noża, którym codziennie przygotowuję sobie rano posiłek.
>> Kilka razy wystawiałem Zdzisławowi ten nóż by mnie nim zabił ale
>> jako tchórz nie był w stanie zrobić tego osobiście tylko poszukiwał
>> kogoś, kto zrobiłby to za niego. Bo dobrowolnie, nawet największe
>> obrończynie matriarchatu, własnoręcznie zabijać nie są w stanie,
>> gdyż wystąpiłyby przeciwko temu czego bronią, czyli przeciwko
>> Życiu. Dlatego posługują się mężczyznami skrajnie uzależnionymi
>> seksualnie przez ich matki. Tak więc Pani Magdalena Koniarska
>> poniżyła Zdzisława Sójkę, ten poniżył tego nowego pensjonariusza, a
>> ten mając zakodowaną ucieczkę przed przemocą szukał oparcia w
>> słabości kogoś innego trwającego w stanie niewinnego i absolutnego
>> zaufania dziecka, czyli mnie. Nie mógł wiedzieć, że wraz z
>> niewinnością jestem równocześnie skrajnie czujny na każde
>> niepokojące działanie. I gdy tylko zobaczyłem go przebiegającego i
>> grzebiącego w torbie zerwałem się błyskawicznie z wersalki i
>> huknąłem na niego głosem. Noża nie było w torbie lecz leżał na
>> parapecie o, tuż pod linią jego wzroku, ale tego nie zauważył i
>> nie zdążył po niego sięgnąć. Moja gwałtowna reakcja spowodowała,
>> że odwrócił się do mnie a ja go po prostu wystraszyłem jeszcze dwa
>> razy i wyrzuciłem z pokoju. Wybiegłem za nim i natychmiast na
>> korytarzu pojawili się Pan Zdzisław Sójka i Pani Magdalena
>> Koniarska. Powiedziałem do Sójki, że jeszcze raz a faceta zniszczę
>> (czyt. zabiję) i żeby go dobrze sobie pilnował. Mam nadzieje, że
>> zrozumiał, że winę za to poniesie on i jego partnerka na zmianie,
>> czyli Pani Magdalena Koniarska. Próbował mi tłumaczyć, że facet
>> jest głuchoniemy i zagubiony w nowym otoczeniu, więc trzeba mu
>> wybaczyć. Odpowiedziałem Sójce, że gdyby był głuchy to nie
>> zareagowałby na moja gwałtowną komendę. Dziwne tez, że będąc
>> pierwszy raz na oddziale i w stanie zagubienia wybrał akurat mój
>> pokój, który jest ostatnim na całym długim korytarzu. Niedobitki
>> obrończyń matriarchatu i uzależnionych od nich seksualnie mężczyzn
>> zainstalowanych na oddziale próbują do ostatniej chwili wykończyć
>> mnie bym nie rozpoczął epokowego eksperymentu społecznego, który
>> odmieni oblicze ludzkości i uwolni ją od przemocy. Akcję przeciwko
>> mnie rozpoczęła Dyrektor Iwona Siemińska a zakończyła ostatnia
>> cichociemna i ukryta na oddziale pijawka, Pani Magdalena Koniarska,
>> która wykorzystała Pana Zdzisława Sójkę, poniżanego dotąd przez
>> swoją żonę Grażynę, również pracownicę PDPS w Ostrowinie i nazywaną
>> Królową. Nie dodawano, że chodzi o Królowę matriarchatu
>> posługującego się skrytobójstwem dokonywanym przez uzależnionych
>> seksualnie mężczyzn na mężczyznach, którzy zbyt blisko dotarli do
>> tajemnicy władzy kobiet sprawowanej przez nie nad mężczyznami po to
>> by Życie przetrwało. Ale Mężczyzna stał się w międzyczasie
>> świadomym tego dlaczego i, w jakim celu, był wykorzystywany
>> seksualnie przez Kobietę. A zadufana w sobie i przekonana o swej
>> nieomylności Pierwotna Kobieta nie raczyła nawet zwrócić na to
>> uwagi i nadal chce zabijać by stare przetrwało. Ale chce to nadal
>> czynić nie swoimi rękami.

> Katarzyna Perlińska mieszka w Ligocie Polskiej, gm. Oleśnica wśród
> prostych kobiet, które są zgorzkniałe nieudanym życiem i nienawidzą
> za to, że z własnej woli, zmuszone prawie że beznadziejną sytuacją
> życiową pierwotnego człowieka wykorzystując potęgę swojej
> seksualności wzmaganą nieufnością zmusiły nieświadomego mężczyznę do
> współpracy. Ale handel seksem jest czynnością skrajnie negatywną,
> gdyż akt seksualny powinien być żródłem wielkiej rozkoszy gdyż jest
> ściśle związany z aktem przekazywania Życia, a zamiast tego stał się
> aktem samo-upokorzenia wzbudzającym nienawiść. Ale przecież nie mogła
> Kobieta obciążyć wyłącznie siebie poczuciem winy za decyzję, która
> umożliwiła przetrwanie Życia, gdyż musiałaby dokonać autodestrukcji i
> Życie nie zostało by podtrzymane. Więc wykorzystując swój dziki
> seksualizm zrzuciła z siebie to poczucie winy na Mężczyznę. I trwa to
> tak aż po nasze czasy grożąc jednak zagłada, jeżeli nawet nie Życia w
> ogóle, które jest niezniszczalne i przetrwa, to jednak zniknie jakaś
> kolejna forma, która nie zdołała rozwikłać zagadki przemocy i nie
> opracowała skutecznej metody jej wyeliminowania z Życia. Przemoc
> napędza rozwój ale równocześnie grozi zagładą niczym płodna bogini
> Kali rodząca i pożerająca własne dzieci.

A motorem napędowym tej wczorajszej akcji był Oskar Łatoszyński, który
od kilku dni unikał mnie jak diabeł święconej wody i który nie brał
udziału we wczorajszym spotkaniu zespołu terapeutycznego, chociaż jest
formalnie kierownikiem działu terapeutyczno-opiekuńczego, na który mnie
poproszono dla wyznaczenia moich następnych celów. To by było na tyle.


--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin