Zastanowiałem się nad praktycznym rozwiązaniem.

Popatrz realnie. Prawdopodobnie nie zdołacie nadrobić 2-3 lat zaległości
w 2 miesiące. W takim przypadku pozostaje Wam zgodnie z Waszymi
ambicjami załatwić dziecku mimo tego dobrą szkołę. W dzisiejszych
czasach wszystko można załatwić, a wiedza wcale nie jest najważniejsza.
Ale co dalej?
Rozwiązania są dwa. Albo ambicje chłopca zostaną rozbudzone i ucząc się
dniami i nocami dogoni w międzyczasie resztę, nadrobi braki i wyrówna
poziom, albo straci resztki poczucia własnej wartości określany przez
nauczycieli mianem nieuka i głąba, załamie się i sięgnie po np.
narkotyki, żeby nauka lepiej szła, a porażka tak nie bolała.
Nie wiem jak będzie, nie znam chłopca.
Tylko czy on będzie cenił taką szkołe, czy on będzie uczył się dla
siebie czy dla Was? Czy porzuc i sześć załatwionych prze Was szkół, bez
szacunku i dla szkoły i dla Was i dla Waszych poczynań...
Ja takich metod nie pochwalam, ale intuicyjne czuję, że Ty oczekiwałeś
takiej odpowiedzi. Bo ineego rozwiązania nie znajduję, żeby zaspokoić i
Wasze ambicje i wziąć pod uwagę realne możliwości i wiedzę chłopca...

Ty cały czas szukasz porady jak w ciągu dwóch miesięcy zrobić z niego
gwiazdę, któraby o własnych siłach zaspokoiła Wasze ambicje i nie
schodziła poniżej według Was dostępnemgo mu poziomu. Obalasz wszelkie
porady i nie chcesz spojrzeć realnie. To są tylko DWA miesiące. Tylko
geniusz z ogromną samomotywacją i samozaparciem podołałby takiemu zadaniu.

Moim zdaniem pozostawienie chłopca bez szkoły na 1 rok nie wchodzi w
grę, bo zupełnie straci kontakt z życiem szkolnym i zamiast się
rozwinąć, cofnie się. Są przecież szkoły, do których jeszcze we wrześniu
jest dodatkowy nabór z powodu wolnych miejsc. Rok - nawet w gorszej
szkole nie jest tragedią, a za rok może próbować jeszcze raz zgodnie z
Waszymi ambicjami. A przez ten rok popracujecie razem, nie tylko
naukowo. Zbliżycie się do siebie, wyjedziecie razem na narty,
pojeździcie na rolkach, zaprzyjaźnicie się ...A chłopiec będzie miał
czas do namysłu.

Życzę sukcesów i trzymam za Was kciuki

Pozdrawiam
Agnieszka