Jerzy napisał(a):
>

> : zgodzil sie pojsc na egzamin i nie
> wyjsc przed koncem.
To taki żart, prawda?

>
> Agnieszka:
>
>>Czy zgodzicie się na jego wybór ...
>
> "Zjesc, wyspac sie, posuchac fajnej muzyki, poczta, gadu-gadu, forum SF."
Nie ma się co dziwić. No i jak, zgodzicie się na jego wybór?


> > Czy Wasze oczekiwania nie są zbyt wygórowane? Mam rozumieć, że przez dwa
> > miesiące chcesz, żeby chłopiec nadrobił zaległości z dwóch, trzech
> > lat....
>
> Nasze marzenia : matura + druga szansa za 3 lata albo dobry, "czysty" zawod
> z dyplomem technika. Dla chłopaka, ktorego poziom umysłowy specjalisci
> (prawdziwi, nie ci z poradni zawodowej) oceniają jako "wysoki"...
To częsty schemat: zdolny, ale leń. Lenie też dochodzą do niezłych
osiągnięć,
trzeba jednak, żeby naprawdę chcieli. Twoim celem teraz nie jest chyba
pobudzanie jego intelektu, tylko motywacji.

>
> >To więź rodzinna decyduje o tym czy autorytetem dla chłopca
> > będzie idol (...) Możesz starać się zostać takim idolem, wierzę,
> > że Ci się to uda, ale nie tak szybko (...) chłopiec szuka idoli
> > zastępczych, bo nie ma takiego żywego wzorca dookoła siebie.
Tu akurat się nie zgodzę, raczej nie przeskoczysz papierowego idola.
Trudno. Wystarczy, że chłopak wyjdzie na prostą, Tobie chyba nie jest
potrzbny jego podziw. Możesz licvzyć na szacunek, gdy nabierze dystansu.

> dzień za dniem coś nieuchwytnego, lecz bardzo istotnego umyka spomiędzy nas.
> Jakaś szansa, nadzieja.
To tylko objawy nadopiekuńczości.

>
> > Może dajcie chłopcu czas, może sam stwiedzi, że (...)
> > środowiskao z zawodówki mu nie odpowiada?
Szczerze protestuję, zawodówka to nie jest jakaś nieobliczalna dzicz.
To są po prostu nieco słabsi (z różnych przyczyn) ucznioowie.
Niektórzy są ociężali umysłowo inni pobudliwi, ale nie jest
tam tak źle. Większość naszego narodu to porządni ludzie
i z takimi też się spotka. Inna rzecz, że młodzi "nakręcają" jeden
drugiego
do wygłupów.

> Jego wybor nie dotyczy jednak srodowiska, tylko decyzji :
> walczyc o lepsze miejsce w świecie, czy nie ? Mam szanse, czy przegralem na
> starcie? Czy cena jaka trzeba zaplacic jest warta wysilku, czy poobijlam
> sobie glowę i na tym sie skończy.. Na dziś godzi sie ze wszystkimi
> konsekwencjami, poddając bez walki.
Akurat w tym możesz mu delikatnie pomóc, wprowadzając w życiowe
sprawy, takie jak samodzielne zakupy ubrania lub zarobienie paru
złotych.

> > Może
> > wychowanie czas zacząć? Ale nie spodziewaj się efektów od jutra...
> > Najpierw będzie bunt i będzie ciężko, zasady muszą jednak być, bo one
> > dają poczucie bezpieczeństwa...
ZASADY MUSZĄ BYĆ,
odpowiednio ustawione obowiązki dają poczucie własnej wartości.
Zdarza się, że 10 letnia dziewczyna prowadzi dom z 4 rodzeństwa
i jeszcze znajduje siły na bardzo dobre stopnie. Nie bój się
jakiegoś tam przeciążenia, tylkko poczucia bezradności.


> Bardzo łatwo mozemy wprowadzić w domu rezym i zainstalowac system wymagań i
> represji . A znacie to : "Olewaj System" ? Dzisiaj unikamy takich dzialań,
> nie słyszymy wobec nas takich określeń i prowadzimy ciężki, ale jednak -
> dialog. Czy zaryzykowałabys w tej sytuacji rozwiązanie siłowe, a takim w
> gruncie rzeczy będzie "reżym"?
Ja - tak, ale Ty nie powinieneś. Raczej Twoja TŻ.

> > Więc (...) co dalej? jeżeli położyć się i umrzeć to proszę
> > niech się położy. Po co jeść, po co spać, po co być?
> > A może właśnie pokazać mu, że warto? Pokaza"ć mu co można osiągnąć...
>
> Wszystko już było. Słuchając uważnie tekstów piosenek pop- i kontr- kultury
> traci sie wiarę, że jakiekowiek wartości z naszego świata mogą realnie
> zaistnieć w ich swiecie, a taki wlasnie kanon zyciowy prezentuje nam na
> codzień.
Oczywista rzecz, małe dzieci "sondują" jak bardzo można rozrabiać, a
duże,
na jak wiele można liczyć ze strony rodziców. I zdarzają się 30-latki
na utzymaniu rodziców.

> Chwilami zostaje tylko maleńki skrawek "ziemi niczyjej", na którym
> toczymy trudny dialog bez wartosciowania z gory poglądów jakiejkowiek ze
> stron.
Odbierasz sobie argumenty w imię humanitaryzmu.
Pozwól chłopcu zderzyć się z rzeczywistością,
odklej go od ogłupiającej elektroniki, sztucznego świata,
który już za 5 lat będzie tylko marginesem jego życia
(praca, pieluszki, zakupy, odwiedziny...).

>
> > Nie dziwię się, że chłopak tak się
> > zachowuje skoro wie, że cokolwiek uczyni to Wy będziecie go chronić
> > przed konsekwecjami! Nie pozwalacie mu dojrzewać! Dlaczego ma nie
> > doświadczyć tego szoku!!!! Może to właśnie on by go uleczył?

> > (...) wie, że nie on decyduje o swoim
> > życiu. Nie poniosi konsekwencji swoich czynów i nigdy nie dojrzeje.
> > Niech spróbuje co to znaczy nie mieć pracy, nie mieć pieniędzy itp czy
> > spróbować znaleźć ją samemu.
Może jeszcze nie teraz IMO.

>
> To trochę straszne co piszesz. Mam świadomość, ze moze być w dodatku
> prawdziwe. Czy jednak moj strach, o ktorym napisalem wyżej może mnie zwolnic
> z tego ruchu? W razie porażki (jego i tym samym naszej) nie będzie "drugiego
> seansu".
Nie chodzi o to by go "zdołować", ale zetknąć z ralną rzeczywistością.

Na początek proponuję zbieranie truskawek - dla niego niewątpliwie
praca mozolna i dziadowsko opłacana, ale są ludzie, którzy z tego żyją.
Później pojawią się maliny i czarna jagoda... Przy złej pogodzie mógłby
robić jakieś tłumaczenia, prace dyplomowe lub grafikę - rzeczy konkretne
i łatwe do wyceny. Zbliża się koniec roku szkolnego, uczniowie kończący
technika na gwałt drukują prace dyplomowe.
W tym momencie niezbędna jest Wasza pomoc, w tym roku i w przyszłym.
Choćbys miał dopłacać. Oczywiście tak, "żeby lewa ręka nie wiedziała, co
robi prawa".


Nie szarp się o tą czy tamtą szkolę. To można zacząć na nowo.
Oczywiście w żadnym razie nie możecie zgodzić się na roczny "urlop".
To działa strasznie demobilizująco.

>
> Jerzy

--
----
Jonasz