Użytkownik "AW"

>Ja zaś próbuje wykazać, że taki przeskok jest niekonieczny i że równie
>dobrze można zaczynać od założenia, że pierwotne są doznania świadome
>- zaś materialistyczne tezy to nic innego jak oparte o nie, wtórnie
>powstałe interpretacje.

Tylko takie ontologiczne postrzeganie świata nijak się nie ma do jego
historii. Podobno na samym jego początku mocno piznęło materią/energią,
a następnie ta materia zaczęła zmieniać sposoby w jakie się skupia.
W przypadku naszej planety powstały nawet formy skupiania się materii
przeczące pozornej konieczności wzrostu jej entropii.
Powstały w ten sposób złożone struktury zdolne do replikacji, które zaczęły
konkurować o zasoby biotopu. W takiej konkurencji, niewątpliwą przewagę
uzyskują takie replikanty, które są w stanie poznać istotne dla ich
przeżycia
aspekty otaczającego je habituatu.
Więc z powstaniem pierwszej adaptacji umożliwiającej reakcję na jakikolwiek
bodziec środowiska powstał prototyp świadomości. Ewolucyjny wyścig sprawia
że prawie wszystkie żywe organizmy czerpią jakieś informacje o otoczeniu i w
jakiś określony sposób na nie reagują. Wydaje się być oczywistym że im
dokładniejsze, w zakresie istotnych dla przeżycia spraw, odwzorowanie
otoczenia, tym większa szansa na ewolucyjny sukces. Zgodnie więc z obecnymi
poglądami nauki pierwotna dla naszych doznań jest jednak materia.

>Wynikająca z tego korzyść polega na tym, że
>przy takim założeniu, rzeczywistość utwierdza Cię jako podmiot.
>Rozumiesz już?
Nie. Bez względu na ontologię naszego poznania, autonomiczne istnienie
naszej świadomości musimy koniecznie i aksjomatycznie założyć. W przeciwnym
przypadku żadne nasze rozważania nie mają sensu.

pzdr
olo

.