Dnia Sat, 13 Oct 2012 15:32:59 -0700 (PDT), Andromeda napisał(a):

> On 14 Paź, 00:17, Ikselka <i...@g...pl> wrote:
>> Dnia Sat, 13 Oct 2012 15:03:20 -0700 (PDT), Andromeda napisał(a):
>>
>>
>>
>>
>>
>>
>>
>>
>>
>>> On 13 Paź, 23:39, Ikselka <i...@g...pl> wrote:
>>>> Dnia Sat, 13 Oct 2012 12:19:39 -0700 (PDT), Andromeda napisał(a):
>>
>>>>> William jest szczęśliwym chłopcem. Ale ma jedno wielkie marzenie....
>>>>> chciałby mieć lalkę.
>>
>>>> (...)
>>
>>>> NIE O TO CHODZI.
>>>> --
>>>> XL  Wartością jest autentyczność wnętrza - warto być nawet chamem, ale
>>>> takim, żeby każdy szukał twego towarzystwa.
>>>>  (by XL)
>>
>>> A o co ? Lalki personifikują uczucia, czyli aby wyrazić czułość to
>>> potrzebna była lalka chłopcu, aby swoje uczucie zobaczył poza sobą, a
>>> co zrobili z barbi;)
>>
>> Globuś, chodzi o klientelę, która je kupuje, znaczy która kupuje i
>> kolekcjonuje te konkretne lalki REBORN... Stare, zboczone, bogate kobiety,
>> którym odwaliło. Zboczenie, które każe tym realistycznym lalkom i/lub
>> małpom zakładać pieluszki, wozić w wózku i "karmić" piersią - emocjonalna
>> dewiacja, którą nazwałabym "późnym echem spróchniałej macicy".
>> Niestety.
>> --
>> XL  Wartością jest autentyczność wnętrza - warto być nawet chamem, ale
>> takim, żeby każdy szukał twego towarzystwa.
>>  (by XL)
>
> Mogą działać terapeutycznie.

na kogo np?

> Mnie się jedna lalka przypomniała,

Nie mówimy tu o każdej lalce.

> raczej
> jej się jako dziecko bałem, siedziała tak donośnie na kanapie i ciągle
> patrzyła. To była lalka babci, która z nią wiązała jakieś miłe
> wspomnienia. Oczywiście mnie ta tajemniczość lalki przerażała i chyba
> babcia tłumaczyła po co jest ta lalka, ale za mały byłem aby
> zrozumieć. Tak mnie ta lalka dręczyła że postanowiłem ją przerobić i
> przerobiłem w potwora. Co bardzo zasmuciło babcie, wielką przykrość
> jej zrobiłem i wtenczas zacząłem lubić tą lalkę i używać do swoich
> zabaw, jako np generałową armii, bodź boginie plemion. Ale lalka długo
> nie wytrzymała bojów i połamała się. Tak więc zrobiliśmy lalce , która
> umarła , pogrzeb. Strasznie rozpaczałem.

A ja wraz z moim bratem zjadłam po kryjomu cukrowego, paskudnego,
obtłuczonego i brudnego (jak pamiętam) baranka, który stał w kredensie
dziadka. Stary był, ten baranek znaczy, pamiątkowy jakiś chyba tez, bo
dziadek się strasznie złoscił.
Ale ten dziedek to akurat mało "dziadkowy" był, złoscił się na nas albo nas
nie zauważał, co innego ojciec mojej mamy, on się na nas nigdy nie złoscił
za nic i zawsze kiedy przyjeżdżaliśmy, miał dla nas czas np robił nad ranem
bałwany pod oknem, żebyśmy rano wstając je zobaczyli, albo np właził
osobiście z tyczką na wysoooooką gruszę i strącał nam stamtąd wspaniałe
gruszki, woził nas drabinaistym wozem na sianie...
--
XL Wartością jest autentyczność wnętrza - warto być nawet chamem, ale
takim, żeby każdy szukał twego towarzystwa.
(by XL)