->J.E. Tytus<- cemejq$ahr$...@n...onet.pl naszkrobal/a:

> ja go wlasnie do fontanny porównałem

?? :)

> do Ciebie też ktos dolewa Ludwika
> inaczej byś nie pisał

Mylisz się. Ludwik pojawia się sam. Ale jeżeli za wyrażenie: "ktoś
dolewa" podstawimy rzeczy z "próżni" (niczym narratorów życia - mało
związanych z celowym 'zapładnianiem' moich myśli), to masz całkowitą
rację. Negując - zanegowałem czynnik ludzki. Może za wcześnie -
rozgoryczony dzisiaj jestem i może niepotrzebnie filtruję raniąc innych.

A więc Ludwik pojawia się SAM. Czasem na chwałę, częściej na zgubę.
Różnie to bywa. Wracam w nocy - Ludwik, wracam rano - Ludwik. Śpię -
Ludwik. Biorę klawiaturę - Ludwik. Biorę gitarę - Ludwik. Upijam się -
Ludwik. Trzeźwieję - Ludwik. Nie piję 5 lat - Ludwik. Problem polega na
tym, że wartość tego Ludwika dostrzegam wyłącznie ja sam. Świat
zewnętrzny nie widzi różnicy (czasem zdarza się ktoś, kogo ucieszy moja
np. pisanina, ktoś kto chce więcej, więcej - a później i tak odchodzi).

W sumie: czy spotkałem dzisiaj Ludwika czy nie, to ten sam facet.
Mógłbym _sprzedawać_ tego Ludwika, ale boję się, że przerysowany na
innych będzie miał tę samą nie-wartość.

Pytanie zasadnicze i retoryczne: jak żyć?

> tyt.

Tomek

--
Jeśli sądzisz, że w dobie komputerów sztuka czytania zanika, zwłaszcza wśród dzieci,
to niezawodny znak, że jesteś MUGOLEM! [Harry Potter i czara ognia]