Użytkownik "Basia Z." <bjz@USUN_TO.poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
news:cr0e6q$2rc2$1@news2.ipartners.pl...
>> Mam samotną mamę, która mieszka 200 km od nas.
>> Przyjechała na święta i przeziębiła się (chorowita kobieta, często
>> zapada
>> na zapalenie płuc).
>> Ma stan podgorączkowy i dlatego musi leżeć w łóżku.
>> Jutro jest sylwester i mamy nagraną zabawę sylwestrową.
>> Co mi radzicie? Zostać z chorą mamą, a żona z dziećmi sama będzie na
>> zabawie, czy pójść z żoną na zabawę i zostawić mamę samą w łóżku?
>> Zrezygnować z zabawy nie możemy, bo jesteśmy jej organizatorami.
>
> Wszystko zależy od wielu czynników - np. od tego jak długo będzie trwała
> zabawa, czy jest połączona z długim wyjazdem, czy można np. zaraz po
> północy
> urwać się z zabawy i wrócić do domu.

Nie połączona z wyjazdem.
Od 8 do 3-4 po północy.

> Ja bym zaczęła od rozmowy z mamą i powiedzeniem jej szczerze o swoich
> wątpliwościach.

Mama na pewno będzie radziła, żebym poszedł na zabawę. Nie chce czuć się
winna, że pokrzyżowała plany.

> A niezależnie od tego starałaby się aby jednak tej nocy nie spędzała
> całkiem
> sama (np. Twoje urwanie się z zabawy tuż po północy i szybki powrót do
> domu,
> żona z dziećmi zostaje, lub Ty z dziećmi wracasz żona sama zostaje).

Rzeczywiście, to jakiś kompromis.

> Patrząc na to z drugiej strony - gdybym ja by ła tą mamą (bo jestem mamą),
> gdyby to nie była jakaś bardzo ciężka choroba to nie chciałabym aby z
> powodu
> mojego przeziębienia dzieci zrezygnowały z zabawy.
> Kupiłabym sobie szampana i mile spędziła Sylwestra przed telewizorem.

Ze względu na leki i chore gardło szampan wykluczony, ale czy godzi się
zostawiać chorego dla rozrywki?

> P.S. Sama wiele razy musiałam stawać przed takim wyborem, gdyż miałam
> schorowanych rodziców a jednocześnie sama organizowałam mnóstwo imprez.
> Zawsze uzgadniałam z najbardziej zainteresowanymi (czyli rodzicami) czy
> mogę
> sobie pozwolić na wyjazd.
> Kiedy to była ciężka choroba (szpital) rezygnowałam z imprezy i na gwałt
> szukałam kogoś kto mnie zastąpi, w innych wypadkach dochodziliśmy do
> kompromisów (np. jadę ale codziennie o ustalonej porze dzwonię do domu i
> gdyby coś się działo to natychmiast wracam).
> Na szczęście nigdy nie było konieczności natychmiastowego powrotu.

Dzięki za radę.

--
Pozdrawiam,
Dariusz Drzemicki