> Pisze do Was z prosba o pomoc. Cala sprawa dotyczy nie mnie, a mojej
> dziewczyny. Bardzo czesto, zwlaszcza w stresie lub gdy z jakiegokolwiek powodu
> ma zly humor, zdarza jej sie niekontrolowanie objadac, a nastepnie zaczyna sie
> horror w postaci ogromnego poczucia winy i wyrzutow sumienia.

Wygląda to na obżarstwo (no, niestety tak się paskudnie to nazywa) kompulsywne.
Związane jest przede wszytkim z brakiem kontroli nad jedzeniem i zaburzeniem
reguły stopu, czyli przestawania jedzenia, kiedy pojawia się odczucie sytości.
W takim przyapadku niestety odczucie sytości jest stłumione, albo odruchy jedzenia
są silniejsze niż sytość.

> nia o tym, ona dobrze wie, ze zle robi. Mowi, ze jedzenie nie sprawia jej
> zadnej przyjemnosci, bo nawet gdy idziemy gdzies na obiad ona po zjedzeniu
> czegokolwiek czuje sie winna. Wieczorami, gdy cos jest nie tak, siega do
> lodowki, po czym znowu czuje sie zle fizycznie i do tego drecza ja wyrzuty
> sumienia i poczucie winy.


Na pewno w tym przypadku następuje transfer pobudzenia (silne emocje są przenoszone
na sferę związaną z jedzeniem) i trudność z różnicowaniem emocji, no i pewnie brak
umiejętności radzenia sobie ze stresem.

> Czytalem troche na sieci. Czy sa to objawy bulimii nervosy?

Raczej nie. Dla bulimii jest owszem charakterystyczna utrata kontroli nad jedzeniem,
(w przeciwieństwie do anrorekscji, gdzie jest perfekcyjna kkontrola jedzenia)
ale występuje kontrola nad wypróżnianiem (w różny sposób). Tak jak pisałam to
raczej jest obżarstwo kompulsywne.
No, ale terminologia to tylko takie drogowskazay dla specjalistów ;)))

> Pisze do Was, bo chcialbym dowiedziec sie, jak jej pomoc. Wizyta u specjalisty
> raczej nie wchodzi w gre poniewaz oboje mieszkamy w Chinach, co stwarza,
> zwlaszcza dla niej, duze problemy jezykowe.

Szkoda, bo stosunkowo łatwo można się z ytm uporać, ale właśnie jest potrzebna
pomoc specjalisty.

> bo cala sytuacja powoduje tez duzo napiec miedzy nami.

I warto byłoby się przyjrzeć relacji, szerszym uwarunkowaniom (te Chiny, Ukraina,
Polska)
- jakie tutaj potrzeby są zablokowane. Tęsknoty mówiąc bardziej potocznie...

> Poradzcie mi, prosze, powiedzcie jak z nia o tym rozmawiac, jakich argumentow
uzyc.

Argumentów?! Przecież sam mówisz, że na rozum ona wie, że to jest nie tak jak być
powinno.
Więc nie tędy droga, nie argumenty....

Trzeba by też się przyjrzeć jak ona je, co je, w jakich ilosciach, z jaką
częstotliwością, jak potem
działa chemia organizmu. Bo może też zaspakajać potrzeby biologiczne i może mieć
rozhuśtany
matabilizm. A zarazem gospodarkę hormonalną. Co nie wyklucza tego, że problemy z
emocjami
też tutaj odgrywają zasadniczą rolę.

Co można zrobić?
- zaplanować sensowną, zrównoważoną dietę (dietę nie w sensie odchudzania, ale
zwykłego jedzenia)
Musi jeść często, i mieć wszystkie potrzebne składniki
- przydałaby się praca nad obrazem siebie, urealnieniem ja-idealnego, i poczuciem
wartości
- akceptacja siebie też jest konieczna, nawet akceptacja napadów jedzenia, amoże
zwłaszcza,
kiedy przestanie sie ich bać i demonizować, byc może stracą swoją moc
- no i szczególnie ważne jest nauczenie rozpoznawania potrzeb - tak, zeby wiedziała
co jest dla niej
ważne,
do czego tęskni, czego potrzebuje i jak o to zadbać
- oczywiscie też ważna jest umiejętność różnicowania emocji i radzenia sobie ze
stresem

pozdrawiam :)