W dniu 17.02.2018 o 22:37, Przemysław Dębski pisze:
> W dniu 2018-02-17 o 19:27, LeoTar Gnostyk pisze:

> Ok szmaciarzu, rozumiem że stanowię dla ciebie tylko pretekst do
> wygłaszania twoich bredni. Żadna to nowość. Myślisz sobie, oni się
> plują, a moje słowa zostaną dla potomności. Myślisz sobie - jestem
> górą. Ale ty stary pierdziel jesteś. Jest spore prawdopodobieństwo,
> że zdechniesz przede mną. Co byś powiedział stary skurwysynku, gdybym
> po twoim zdechnięciu bardzo dokładnie po tobie posprzątał w necie ...
> rozumiesz - dzieło życia w pizdu, nie było czegoś takiego jak
> LeoTar.

Za późno, Drogi Przemysławie. Dzieło mojego życia jest już wdrażane bo
jestem jednym z wielu, którzy poszukują dla ludzkości sposobu uwolnienia
się od przemocy i drogi wyjścia z domu umysłowej niewoli. Mam nadzieję,
że zdajesz sobie sprawę z tego, że co raz zostało wpuszczone w Sieć tego
już nigdy nie uda się zniszczyć ponieważ staje się częścią naszej
zbiorowej Świadomości. A to, że padło na mnie, że mnie jako pierwszemu
udało się rozwikłać odwieczną zagadkę to, z punktu widzenia Świadomości,
nie ma żadnego znaczenia. Jest to istotne tylko dla dla ludzi
uczestniczących w "wyścigu szczurów" dla których zwycięstwo w
rywalizacji jest chwilowym uwolnieniem się od piekącego bólu poniżenia
wynikającego z zakazu poznania, który narzucił nam nieświadomy Stwórca,
a co funkcjonuje w potocznym obiegu jako kompleks Edypa i kompleks
Elektry. No cóż, w naszej poszukiwawczej działalności zawsze musi być
ten "pierwszy raz" i ten pierwszy ktoś, kto sięgnie pierwszy raz. Wybacz
mi, że ten pierwszy raz należy do mnie...

> Dębska

--
Pozdrawiam
LeoTar Gnostyk

Świat według LeoTar'a - http://leotar.net/year_2018
Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju - Piotr Kropotkin