Użytkownik "Qwax" <...@...Q> napisał w wiadomości
news:21304-1077016560@213.17.138.58...
>
> Użytkownik "enni" <e...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:c0sshi$sb$1@inews.gazeta.pl...
> >
> > Użytkownik "Qwax" <...@...Q> napisał w wiadomości
> > news:24216-1077004607@213.17.138.58...
> > >
> >
> > Pozwolic im mówić, nie gubiąc po drodze swego rodzaju
> egalitaryzmu. Unikać
> > traktowania własnych słów jak wyroczni.
>
> Jak mówić z przekonaniem o własnych przekonaniach, będąc
> przekonanym o ich prawdziwości (ale mi wyszło przekonanie
> ;-))) ) by nie być potraktowanym jako "traktujący swe słowa
> jak wyroczni"?
>
> Jak uczestniczyć w dyskusji (i chcieć kogoś przekonać) i nie
> być potraktowanym jako "traktujący swe słowa jak wyroczni"?
>
> Przecież dyskutując, tłumacząc czy choćby broniąc swych
> racji - jeżeli chcemy coś osiągnąć to musimy dać z siebie
> wszystko, być *przekonani* o 'wyroczniości' swego zdania!
>
> Pozdrawiam
> Qwax

Ale dawać z siebie można na różne sposoby i w różnej formie. Moim zdaniem,
wracamy do tego, co nazywamy szacunkiem do drugiego człowieka, a właściwie
gotowością na wyrażanie szacunku, co łatwo wyczuć. Jeżeli chcę być dobrze
traktowana (niech będzie, że ineresująca) traktuję tak innych. Nie będę
interesująca dla kogoś, kto mnie nudzi (chyba że mówimy o interesowaniu się
ze względów zawodowych itp. lub gdy mogę coś zaoferować). To raczej bardzo
prawdopodobne.
Jeżeli ktoś mówi do mnie gwarą, zaczynam zaciągać i należy się z tym liczyć.
I analogicznie, odpowiadam tym samym, gdy druga strona tworzy myśl z pozycji
kapłana, wieszcza czy, dajmy na to, przełożonego. A to już styl, w pewnych
warunkach mało interesujący.
Interesujący dla mnie to był Niemen, który na słowa: dasz, małpo, papierosa,
odpowiadał: chętnie poczęstowałbym pana, ale, niestety, nie palę.

:-)

enni