"Jerzy Turynski" <j...@p...com> napisał:

> [......................] Pierwotną przyczyną
> agresji jest zwyczajnie fakt, iż homo s. JEST przede wszystkim
> ZWIERZĘCIEM. Wtórną - jest 'zwalczanie jej' zamiast poprzez ŚWIA-
> DOME ZROZUMIENIE jej przyczyn, to poprzez siłowe wtresowywanie
> regulaminów (działające na ZWIERZĘTA) 'grzecznego zachowania'.
> W najprostszym przypadku: 'nie wybiegaj z piłką na ulicę, bo dam
> ci klapsa', bądź grzeczny i nie gadaj na lekcji, bo wyrzucę z kla-
> sy/do dyrektora/postawię jedynkę. Potem - masz przestrzegać prawo,
> bo inaczej pójdziesz siedzieć. Efekty są zawsze takie (nie tylko
> u 'ludzi'), że gdy wytresowany 'w grzeczności' osobnik zorientuje
> się, iż ze strony 'służb porządkowych' nic mu nie grozi, NATYCH-
> MIAST (z automatu) robi 'po swojemu'.
> Dokładnie tak, jak dziecko (dorosły kierowca nie przekroczy pręd-
> kości) nie wybiegnie na ulicę itd. dopóki widzi matkę(/policjanta
> z radarem) i pamięta o klapsie, ale zrobi to natychmiast, jeśli
> tylko na chwilę 'zapomni o zakazie'.


Jeśli chodzi o postępowanie z dziećmi, absolutnym priorytetem dla
ich rodziców czy opiekunów jest utrzymanie tych dzieci przy życiu.
Dylemat - tresowanie, wychowywanie, dogłębne tłumaczenie - jest
cokolwiek wtórny.


> 'Wychowanie' (a raczej siłowe wytresowanie kijem i marchewką) do
> zgodności z 'zasadami społecznego współżycia' NICZEGO 'samo z sie-
> bie' dziecku (ani później dorosłym) nie tłumaczy. Człowiek wtedy
> NIE postępuje poprawnie dlatego, że rozumie SKĄD i dlaczego dane
> prawa/zasady postępowania 'się' wzięły (i kiedy należy je stoso-
> wać), ale dlatego, że BOI SIĘ KARY (odrzucenia przez grupę).


Ja nadal o tych dzieciach. Jedno takie (4 lata) bez przerwy wychodziło
na ulicę, gdy z dziadkiem czekało na autobus. Nie pomagało tłumaczenie,
strofowanie, dopiero potężny klaps okazał się skuteczny. Przez następne
lata dzieciak nawet na centymetr nie wystawił stopy poza krawędź
przystanku - niezależnie od tego, czy był pod opieką tego samego
dziadka czy kogokolwiek innego.

Inna sytuacja, wiek podobny. Dziecko usiłuje wkładać paluszek do
kontaktu elektrycznego. Jest to dla niego śmiertelne zagrożenie. Można
więc zastosować jakieś środki techniczne - zaślepki, wymianę na
specjalne kontakty. Można usiłować cokolwiek wytłumaczyć - że
prąd elektryczny jest niebezpieczny i może zabić. Jednak moim
zdaniem doraźnie najlepiej (najskuteczniej) jest zadziałać na emocje -
- huknąć mu nad głową przy okazji kolejnej jego próby "zbadania"
zjawiska elektryczności lub trzasnąć po łapce. Efekt jest gwarantowany,
długi czas utrzymuje się nawet bez obecności opiekunów.


> Nie dość, iż strach przed niezrozumiałą karą jest czynnikiem głęboko
> stresotwórczym, to skutkuje _wyłącznie_ bardzo pozorną 'zgodno-
> ścią postępowania' z prawem. Po prostu taki człowiek uczy się
> (już od kołyski) ukrywać i 'sprytnie obchodzić' zachowania 'karal-
> ne', tak by nie zostać złapanym - zamiast być rzeczywiście uczci-
> wym (zwyczajnie nie jest świadom, co to dokładnie znaczy 'być
> uczciwym').


Lepsze jest zestresowane, ale żywe dziecko, niż niezestresowane,
lecz cokolwiek martwe. Nie każde z nich będzie miało tyle szczęścia
co ja, gdy w podobnym wieku sam robiłem tego typu eksperymenty.
Znalazłem wtedy kawałek aluminiowego przewodu, wygiąłem w kształt
litery U i wetknąłem w kontakt elektryczny. Coś mi tam tylko zaświtało
w głowie, że prąd elektryczny jest niebezpieczny, więc trzymałem ten
drut za pośrednictwem kilkakrotnie złożonego kawałka papieru.
Trzasnęło, błysnęło, prąd w domu wysiadł na kilka godzin, aż do
powrotu rodziców.

Faktycznie, samodzielne dochodzenie do "prawdy" jest bardzo
dydaktyczne. Od tej pory przez lata nie spowodowałem awarii
elektryki w domu, aż do czasu dużo bardziej zaawansowanych
eksperymentów w późniejszym wieku.


> Wszelkie prawo ma to do siebie, iż może być wykorzystywane przez
> różnej maści satrapów/manipulantów (poczynając od samych matek
> po największych światowych tyranów) do eksterminacji/na szkodę
> podległych _dowolnemu_ i _dowolnie_'doskonałemu'_ prawu społecz-
> ności. Dokładnie z tego powodu istnieje podział na literę i du-
> cha prawa. 'Litera' może nakazywać jedno, zaś 'duch' diametral-
> nie coś innego. Tej kwestii nie rozstrzygała, nie rozstrzyga i
> nigdy nie rozstrzygnie żadna "litera prawa", bo rzecz leży w ge-
> stii nieuchwytnej werbalnie "moralności" vel "sumieniu".


Opowiadam się za karaniem - od kołyski aż po grób. Po pierwsze,
tylko nieliczni są w stanie pojąć, co to dokładnie znaczy "być uczciwym".
Po drugie, ludzie od tysięcy lat są "za pan brat" z represjami.
Ośmieliłbym się stwierdzić, że tak zwana "moralność" czy "sumienie"
to efekt wtórny uporczywego i konsekwentnego karania za różne
niecne postępki. Jeśli przez sto tysięcy lat każdego złapanego złodzieja
obijano kijami czy obcinano mu rękę, to w psychice większości
ludzi zalęgła się świadomość nieopłacalności tego typu postępowania.
Jedyny sposób okiełznania rozumu to emocje, więc nic dziwnego, że
tego typu emocja (kradzież jest niedobra, wstrętna) miała szansę się
pojawić, utrwalić i rozpowszechnić. Jak każda inna cecha, występuje
u ludzi w różnym natężeniu. Jednemu wystarczy sam "wewnętrzny"
bezpiecznik ("sumienie"), innego trzeba lekko wspomagać zagrożeniem
karą, a niektórych nic nie jest w stanie powstrzymać, więc tych powinno
się trzymać w odosobnieniu przez większą część ich nędznego życia.


> ~Skuteczny (nie mylić z 'absolutnie skuteczny') sposób na agresję ?
> Tkwi w _treści_ napisu Kanta:
> "Gwieździste niebo nade mną, prawo moralne we mnie"
>
> Przede wszystkim należy zacząć od odkręcenia wygodnego, acz
> powszechnego kłamstwa/mitu, że homo s. jest świadomy 'z natu-
> ry', bowiem 'z natury' JEST PRZEDE wszystkim (poza nielicznymi
> wyjątkami) ZWIERZĘCIEM i kieruje się w olbrzymim procencie po-
> pulacji (społecznych tudzież indywidualnych poczynań) nie żad-
> nym 'rozumem' i 'rozsądkiem' a zwyczajnie czysto zwierzęcym in-
> stynktem.


Czy "prawo moralne we mnie" nie jest przypadkiem nieco subtelniejszym
instynktem?


> JeT.


Po-zdrówko.

--
Sławek


--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/