Użytkownik "Magdalena Nawrocka"

Przytoczyłaś moje słowa, ale nie dałas nagłówka i dlatego dopiero teraz
zauważyłam ba jeśli mnie pamięć nie myli jest to w innym wątku,
Ty zmieniłaś tytuł postu :)

"Ten tylko odczuwa pustke w zyciu, kto ma pustke w sobie."

Piękny cytat, ale pozwolę sobie na zychwałość i nie zgadzam się z tym,
nikt nie ma wewnątrz pustki, bo ma jakieś marzenia, pragnienia,
dążenia większe lub mniejsze :| Możliwe, że autor cytatu miał coś
innego na myśli lub większe aspiracje :)

> Samotnosc zle nam sie kojarzy, unikamy jej lub sobie
> wspolczujemy, gdy juz jestesmy jej podmiotem. Czy slusznie? Czy
> samotnosc to jedynie negatywny, bolesny i szkodliwy rys naszego
> zycia, czy nie da sie na nia spojrzec pod bardziej
> waloryzujacym katem?

IMO dla mnie samotność ma jednak negatywne znaczenie, oczywiście
potrzebujemy chwili samotności, ale pozostawieni samym sobie
na dłuższy czas szukamy kogoś do rozmowy ba niech to będą
telewizyjni ludzie jeśli nie wspomnę wirtualni.
Nie oszukiwałabym się, że tak naprawdę lubię samotność :(
mogłabym to mówić, bo tak naprawdę nie jestem samotna, są wokół
mnie ludzie - rodzina, współpracownicy, przyjaciele, znajomi.
Czy znasz naprawdę samotnego człowieka, który powie kocham
samotność? a to co innego, że on woli być sam.
Hmm aczkolwiek w tłumie ludzi można czuć się samotnym czyli
anonimowym ;)

>Samotnosc odprezeniem, wewnetrzna refleksja, byc moze jakims
> poszukiwaniem. I jest to potrzebne, bardzo wazne. Wiec chyba
> nie tyle uciekam przed samotnoscia, co wprost przeciwnie,
> niekiedy szukam jej i pragne. Internet jest zanurzeniem sie w
> ozywionym, rozgadanym tlumie. Moze dlatego na dluzsza mete bywa
> mimo wszystko meczacy?

Męczący? a jednak siadłaś przed komputerkiem, aby napisać ten list.
Temat trudny i można wiele postów na ten topic napisać.
Skłaniam się jednak ku teorii Horacego, że największym cudem
dla człowieka jest drugi człowiek. Nie myślę tutaj o łączeniu się w pary.
Żyjąc w społeczeństwie, w rodzinie gdzieś przynależymy :)
jesteśmy cząstką ludzkości :)
Pomyśl jak naprawdę czułabyś się na bezludnej
wyspie, nie mogąc mówić do nikogo tylko rozmawiając z własnym
sumieniem i z Bogiem :| lub jakąś inną siłą wyższą. Czy byłoby to życie
czy wegetacja i asymilacja z przyrodą. Tylko na Ziemi nie ma takich wysp ;)

>Do zaspokojenia potrzeby samotnosci nie potrzeba mi wiele.
> Moze to byc ksiazka, krzyzowka, najlepiej z Okudzawa, Wysockim
> lub z Kazikiem w muzycznym tle, ale nawet glupawy film w
> telewizji, bo wlasciwie nie wazne, co w danej chwili robie, to
> tylko preteksty. Pozostaje przez moment sama ze soba i tylko o
> to chodzi.

To naturalne chwila wytchnienia od spraw innych, spraw zawodowych,
kłopotów, zdenerwowania, bieganiny itd. i wtedy dobra muzyka,
książka, spacer, bieganie lub sport. I of course grupa psychologia :)))

>Tak, stanowczo lubie
> swoja samotnosc. Nigdy sie z soba nie nudze, jest tyle roboty.
> A Ty?...

Zapytałaś grzecznie odpowiadam raz jeszcze :)
Ja nie wiem czy lubię samotność, ja jej nie odczuwam.
Pisałam jak "inni" widzą samotność :(

--
Pozdrawiam
Ania vel Masoneczka

Nie mam dziś polotu do pisania.