> Zastanawia mnie jedno. Czy choroba nowotworowa może tak szybko postępować i
> ujawaniać się, czy może dobór diagnostyki nie był sumiennie dobierany? Czy
> komórki nowotworowe mogą tak szybko się namnażać i niszczyć organizm?
1) IMHO już w momencie gdy znaleziono przerzut w mózgu sprawa była bardzo
zaawansowana, a szanse na wyleczenie niemal żadne.
2) trzeba zdawać sobie sprawę, że nawet to co klinicznie określane jest
jako guz mało zaawansowany, ma już większą część swojego życia za sobą. Od
pojedynczej komórki *), do guzka ważącego 1 gram **) minęło 30 cykli
podziałowych. Od 1 grama do 1 kilograma ***) jeszcze tylko 10 cykli #).
Oczywiście mówię o guza popularnych, a nie np. skrajnie agresywnych
chłoniakach, którym wystarczy dwa tygodnie, żeby urosnąć 2x.
3) realne sukcesy w zwalczaniu nowotworów to w pierwszym rzędzie
zapobieganie:
- pierwotne (np. walka z paleniem tytoniu istotnie zmniejsza ryzyko
zachorowania, sensowana dieta zmniejsza ryzyko raka jelita grubego)
- wtórne (np. wprowadzenie cytologii ginekologicznej powoduje, że
zaawansowany rak szyjki macicy niemal zniknął z krajów cywilizowanych, a
powszechna mammografia zaczęła zmniejszać ogólną śmiertelność w raku
sutka).
W drugim rzędzie to wczesne rozpoczęcie leczenia. Np. w raku żołądka tzw.
wczesny rak daje poziom wyleczeń tak z grubsza ponad 70%, a zaawansowany
25%. Wyleczenia w czerniaku w Australii (gdzie go dużo, bardzo się zwraca
uwagę i większość była mało zaawansowana) parę lat temu przekraczały 60%,
gdy w większości innych krajów były na poziomie 40%.
Dopiero w trzeci rzędzie jest istotny postęp w leczeniu - wprowadzenie
leczenia systemowego (np. radioterapia, potem wycięcie guza i chemia),
wypróbowane, standardowe schematy leczenia albo nowe leki.
4) Wracając do przypadku Twojego ojca: to że jako pierwsze objawiają się
przerzuty nie jest wcale niezwykłe. Np. 40% guzów nerki prezentuje się
przerzutami.
Także sytuacja że nie znajduje się ogniska pierwotnego nie jest wcale taka
nietypowa. Bywa że nawet podczas - excusez - moi le mot - sekcji nie daje
się stwierdzić skąd wyszedł nowotwór.
I rzecz praktyczna: gdy choroba nowotworowa jest zaawansowana, podejmowanie
agresywnej diagnostyki dla stwierdzenia skąd sprawa wyszła albo
rozpoczynanie heroicznych prób leczenia jest - niezależnie od tego co sądzi
rodzina - wątpliwe z punktu widzenia etycznego. Jeśli są przerzuty, to
mniej więcej wiadomo, że komórki nowotworowe krążą w krwi, osadziły się w
różnych miejscach i właściwie w każdej chwili mogą ruszyć do boju. Szanse
na wyleczenie są więc - oględnie mówiąc - nikłe, a nawet szansa na
przedłużenie życia może być marna ##). Intensywne leczenie zabije wręcz
część pacjentów, i to bez żadnej szansy na to, że bodaj niektórzy odniosą z
leczenia korzyść.
Pozdrawiam


przypisy:
*) w wypadku większości guzów o lepiej poznanej biologii są dowody na to,
że rozpoczynają się zmianami w _pojedynczej_ komórce. Niekiedy ta
_klonalność_ może być wręcz dobrą cechą odróżniającą nowotwór od
nie-nowotworu.
**) z grubsza - najmniejszy jaki się da wykryć
***) z grubsza - największa masa komórek złośliwego guza z którą można
jeszcze żyć.
#) oczywiście sprawę upraszczam do niemożliwości, jak dla studenta,
rozumiem że nie masz wykształcenia medycznego, więc Ci chyba wystarczy...
**) naturalnie są wyjątki, gdzie dokładne rozpoznanie jest bardzo wskazane;
z takich dla-dziennikarskich opowieści, to np. pacjent z GIST - rodzaj guza
przewodu pokarmowego - może dostać lek który spowoduje cofnięcie się
przerzutów, niemal zniknięcie guza pierwotnego i dostaje kilka lat życia.
Ale tak spektakularne - przynajmniej przez jakiś czas - wyniki są możliwe
tylko w wybranych przypadkach.


--
Krzysiek, EBP
Kiedy słyszę 'kultowy' odbezpieczam rewolwer