> Ptaszek sobie frunie z dala,
> W górze słonko napierdala.
> Żaba w wodzie dupę moczy...
> Kurwa! Jaki dzień uroczy!!!


Analiza zaczerpnieta z sieci..
Wiersz jednozwrotkowy, czterowersowy z rymem sylabowym, z równomiernie
rozłożonym akcentem. Podmiot liryczny wyraża swoje głębokie zadowolenie
z otaczającego go świata, przepełnia go kwitnący stoicyzm i szczęście,
które człowiekowi żyjącemu we współczesnym zamęcie, może dać tylko
otaczająca przyroda. Dla podmiotu lirycznego nawet zanurzona w błękicie
wody dupa żaby jest pretekstem do euforii. Zapierdalające inne stworzenia
sugerują wczesne lato, kiedy świat zwierzęcy obudził się z otchłani
zimy. Puenta liryku
jest jednoznaczna i łatwo odczytywalna. JA liryczne personifikuje
słońce. W słowie "zapierdala" oddaje szybkość i złożoność ruchu słońca,
które przecież nie jest istotą ludzką i nie może "zapierdalać" senso
stricte. Uwagę zwraca użycie wulgaryzmów, których znajomość świadczy o
ludowych korzeniach poety i głębokiej więzi ze społeczeństwem. W moim
rozumieniu autor chciał się tym utworem odwdzięczyć środowisku, z
którego wyrósł za
poświecenie i trud włożony w zapewnienie mu należytego wykształcenia.
Szkoda, ze tak mało w dzisiejszej poezji wierszy o tak pogodnym nastroju!






--
pozdr. Marcin