Chiron
Sam widzisz że od wieków twoja sekta nienawidzi zwierząt i zaczyna się sprzeciw w
dobie oświecenia, gdy twoja sekta jest jako zbrodniarz śmierdzący wywalana za państwo
aby nie mogła wpływać i zdegenerować ludzi;


Koty czy psy traciły w mieście swe pierwotne funkcje i stały się narażone na agresje.
To także w mieście ogromną popularnością cieszyły się objazdowe cyrki z dzikimi
zwierzętami, maltretowanymi dla uciechy gapiów. Można powiedzieć, że na jednym
biegunie znajdowały się zwierzęta faworyzowane np. papugi, sroki, pieski i kotki czy
psy na dworach szlacheckich pieszczone aż do przesady. Na drugim biegunie zaś
zwierzęcej doli znajdujemy bezdomne zwierzęta, które przestały być ludzkimi
faworytami. Były one torturowane i zabijane na różne sposoby. Okrucieństwo wynikało z
wierzeń magicznych, chęci wymierzenia kary czy pragnienia zabawy. Zawsze jednak było
związane z systemem wielostopniowych uzależnień. Rodzice znęcali się nad dziećmi, te
zaś odpłacały się w ten sam sposób zwierzętom nie przypadkiem dręczenie zwierząt
zaczyna być potępiane dopiero wówczas, gdy tortury ulegają stopniowej eliminacji z
procesu sądowego, a szkoła stara się ograniczyć chłostanie uczniów. Także polowania
zyskują coraz więcej przeciwników.



Zwierzęta nie pojawiają się w ogóle w naukach moralnych, które tak często występowały
w dobie Oświecenia, choć wówczas ulega odnowieniu wywodzące się z antycznej Grecji
przekonanie, iż istnieje ścisły związek między okrucieństwem przejawianym wobec
zwierząt a ich stosunkiem do bliźnich, między torturowaniem psów czy kotów a
okrucieństwem w ogóle. Tę samą myśl odnajdujemy w Wielkiej Encyklopedii francuskiego
Oświecenia. Czytamy tam, że okrucieństwo wynika m.in. z przyzwyczajenia do rozlewu
zwierzęcej krwi. William Hogarth w swym dziele o okrucieństwie przedstawia stopniową
degradacje ludzkiej moralności: jako dziecko wiesza on koty za ogon na latarni i
żywcem obskubuje ptaki, następnie pasjonuje się walkami kogutów, by stać się
rzeźnikiem a potem mordercą.