"Psycho" <s...@k...onet.pl> wrote in message
news:8tvcjp$h4l$1@news.onet.pl...
> Mój ojciec nie powinien żyć od co najmniej 5 miesięcy , taką diagnozę
> wystawili lekarze kilku szpitali w polsce.Ostry rak żoładka , nieuleczalny
w
> 100%.Po wyjściu ze szpitala dawano mu 2 tyg. życia , a jednak jest z nami
> dalej i czuje się dobrze.Po wyjściu ze szpitala ważył 40 kg (wcześniej
ważyl
> 78 kg. i był wysportowanym facetem) myśleliśmy , że jego śmierć nadejdzie
> b.szybkoMożecie sobie wyobrazić co mogliśmy czuć.Jednak póżniej nastąpiła
> "ostra" poprawa , zaczął nabierać na wadze , czuł się dobrze (i czuje się
> nadal dobrze) i jest nadal z nami!Może jest to zasługa mieszanek
leczniczych
> ziół tybetańskich które kupujemy od czasu jego wyjścia ze szpitala , a
może
> to jego naturalna (podświadoma) chęć życia którą ma w sobie każdy z
> nas(nadal nie wie , że ma raka)a może to cud?

Na pewno nie cud. Medycyna tak naprawde o raku nadal nic nie wie, nie wie
takze dlaczego zdarzaja sie uleczenia okreslane jako "cudowne". Ale to tylko
kwestia czasu ( i -pieniedzy na badania)

Czy są osoby które znalazły
> się w podobnej sytuacji i mogłyby się podzielić swoimi doświadczeniami w
tym
> temacie.

Jest ogromna literatura na ten temat ( przynajmniej w jez. angielskim, sa
tez anglojezyczne grupy dyskusyjne).

Mnie zdiagnozowano z rakiem ( piersi) w dosc poczatkowym stadium, zadnych
terminow mi sie nie podaje, ale sprawa i tak malo przyjemna. Usunieto
guzek, chemoterapie przeszlam spiewajaco, bez cienia efektow ubocznych,
radio - troche gorzej, bo bralam rownoczesnie silne antybiotyki na infekcje
w nerkach ( po odstawieniu ich, w dwa dni wrocilam do skowronkowatej normy!

Zasadniczo jestem obecnie "cancer free", poniewaz nie mam zadnych objawow
choroby.

Jedno, czego jestem niemal pewna - ze gdyby nie upiorna popularyzacja
problemu raka piersi w Kanadzie (gdzie mieszkam), zapewne czekalabym aby
ten malenki guzek "sam przeszedl".

Ojciec nie wie ( nie mam zdania, czy slusznie), ale ty wiesz - pamietaj
wiec, ze w kazdej chwili m o z e odejsc i cen kazdy z nim dzien jako
wielka frajde. Rak jest taka sama choroba jak inne, z tych groznych, slowo
tylko b r z m i szczegolnie okropnie.

Od raka wiele mozna sie nauczyc, ale najpierw trzeba sie z nim
"zaprzyjaznic", oswoic i - przestac bac. I tak jestesmy smiertelni, rak
tylko intensyfikuje nasza o tym swiadomosc.

Powodzenia!
( a ziola niech ojciec pije - najwyrazniej nie szkodza:)
Czy lekarze zbadali czy guz sie zmniejsza, czy rosnie, czy nie ulega
zmianom?
Kaska


>