jest totalitaryzm, totalna kontrola, totalne sterowanie, totalne
zniewolenie, nawet jeśli szczęśliwe.



No właśnie. Jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości, to przyjrzyjmy się
ideologii chrześcijańskiej pod kątem cech charakterystycznych dla
systemu totalitarnego.

1. WÓDZ. System totalitarny ma swojego wodza, duce, fuehrera czy
generalissimusa, który wszystko trzyma w garści, pociąga za wszystkie
sznurki i decyduje o każdym szczególe. W Kościele Katolickim taką rolę
pełni Jezus Chrystus w niebie, a Ojciec Święty na ziemi. Warto
zauważyć, że żaden dyktator nie cieszył się wśród swych poddanych taką
popularnością, jak właśnie Nazareńczyk, przelewający swój autorytet na
swego Namiestnika. Przynajmniej ów Namiestnik ten autorytet sobie
przypisuje i podaje do wierzenia, że został mu przekazany, a nawet
został nim obarczony.

2. MONOPARTIA, czyli zwarta warstwa rządząca, jedyna legalna partia,
beton. W systemie katolickim jest cała zhierarchizowana biurokracja,
scentralizowana grupa duchowieństwa stanowiąca pomost między Szefem
(Bogiem-papieżem), a poddanymi. To z niej rekrutują się przyszli
Pierwsi Sekretarze. A wszelkie organizacje dodatkowe, wspólnoty,
bractwa itp., powstające z inicjatywy oddolnej, muszą być
podporządkowane merytorycznie i formalne programowi i kierownikom
partii rządzącej, bo inaczej zostaną uznane za sekty i wyjęte spod
prawa.

3. SPOŁECZEŃSTWO w systemie totalitarnym jest bezwzględnie
kontrolowane i sterowane przez Wodza za pomocą Jego Partii i organów
państwowych. Kierownictwo pragnie za wszelką cenę partycypować w
każdym elemencie życia społecznego i prywatnego. Żaden z totalitarnych
reżimów nie osiągnął -- choć bardzo do tego dążył - takiego stopnia
podporządkowania sobie społeczeństwa, jaki udało się osiągnąć
Kościołowi (w wiekach wcześniejszych). Iluż wodzów marzyło, by w
każdym domu wisiał ich wizerunek, a każda pojedyncza jednostka co
dzień do nich się modliła i im swe życie z ufnością zawierzała. Do
takiego stopnia uzależnienia społeczeństwa od systemu doprowadziła...

4. PROPAGANDA, która była dosłownie wszędzie od codziennej prasy,
przez radio i telewizję do plakatów, ulotek, wysyłanych w
społeczeństwo agentów, rozsiewanych plotek, tworzonych legend, mitów i
przysłów ludowych. Tak samo Kościół od wieków dba o "edukowanie" ludzi
w duchu panującej ideologii. Dąży się do tego, by każda jednostka była
poddawana indoktrynacji od urodzenia do naturalnej (jeśli była
posłuszna) śmierci. I znowu największe sukcesy w tej materii osiągnęło
chrześcijaństwo, a to dzięki sojuszowi z władzami świeckimi, setkom
lat doświadczeń, wchłonięciu świata nauki i sztuki oraz bardzo
elastycznej ideologii, która tylko teoretycznie jest ta sama i
niezmienna, bo w praktyce bez przerwy dostosowuje się do obyczajów
epoki, oraz przypisuje sobie pochodzenie powszechnie szanowanych
wartości moralnych.

5. HISTORIOGRAFIA to już właściwie norma. Każdy reżim stara się
przedstawiać swoją i innych przeszłość w świetle najbardziej sobie
odpowiadającym. Prawie zawsze towarzyszą temu nadużycia, a nawet
otwarte zafałszowania, których prosty lud najczęściej nie dostrzega.
Gdyby zaś nawet dostrzegł, że ta i inna nauka Kościoła nie pokrywa się
z prawdą, to i tak nie ma znaczenia, bo -- jak w każdym totalitaryzmie
-- poprawność ideologiczna jest ważniejsza od faktów i wypływających z
nich wniosków, a nigdzie chyba nie ma takiego podporządkowania rozumu
wierze jak właśnie w chrześcijaństwie.

6. EKSPANSJA ŚWIATOWA. Tutaj chyba nie trzeba wiele tłumaczyć. Żaden
system totalitarny nigdy nie wyrzekł się swej historycznej lub danej
od Boga misji rozszerzania swych wpływów na cały świat. Środki zawsze
były uświęcane przez cel i zmieniały się tylko pod wpływem lokalnych
lub okresowych możliwości. Kiedy Kościół Katolicki dopiero kiełkował,
głosił pacyfizm i domagał się tolerancji. Kiedy urósł w siłę, lemiesze
znów przekuto na miecze, a palące słowa wolnej myśli spalano na
stosach. Potem przyszedł czas oświecenia i racjonalizmu, który
zapoczątkował zmierzch wpływów chrześcijaństwa na świecie. I co się
stało? Znowu zaczęto opiewać uroki pokoju i tolerancji. Obłuda, jakiej
nie powstydziłby się żaden tyran.

7. PRZEŚLADOWANIA. Rzecz trudna w dzisiejszych czasach (zgniłego
liberalizmu, pluralizmu, relatywizmu) do przypisania Kościołowi
Katolickiemu, ale w przeszłości całkiem realna. Kto chce się przekonać
niech sięgnie do literatury historycznej, a ja tylko przypomnę o wciąż
trwającym nękaniu psychicznym. Mało kto się nad tym zastanawia, ale to
rzecz także boląca. Wystarczy poczytać trochę żywotów świętych, by się
przekonać o tym jak niszcząca dla rozumu i jak zgubna dla zdrowego
rozwoju i życia człowieka jest fanatyczna wiara. Nawet niniejsze
"Wyznania" są przecież świetnym przykładem do czego doprowadzają
inteligentną jednostkę rozbudzone do granic szaleństwa nadzieje z
powodu "wiecznej nagrody" z jednej strony i paranoiczne lęki przed
"wieczną karą" z drugiej. To, że ludzkość jeszcze od tej "Dobrej
Nowiny" nie zwariowała, zawdzięczamy właśnie naturze, której nie da
się oszukać bajaniem o wiecznej szczęśliwości za wyrzeczenie się
normalnego ludzkiego życia.