> Pójdźmy jednak teoretycznie trochę dalej. Czy jeśli
> istnialaby taka możliwość zamiany dwóch mieszkań na coś
> odpowiednio większego dla wszystkich ( przy zalożeniu, że
> wszyscy mają w sobie wystarczającą ilość miodu), to czy nie
> warto byloby się połączyć?

Teoretycznie to już nie dam rady odpowiadać :-))
W moim przypadku dało by się, tylko moja mama musiałaby koniecznie mieszkać na
innym piętrze! Na odległość łatwiej ten miód zachować ;-)
Ale nie wiem, czy warto... W sytuacji, gdy dwa pokolenia są aktywne zawodowo,
jedyną zaletą byłaby lepsza opieka nad prababcią. W moim przypadku to na moją
głowę spadłyby wszystkie obowiązki domowe. Bo studia to przecież nie praca :-(
Myślę, że o "przeżyciu" się takiego modelu decyduje właśnie aktywność zawodowa.
Dziś pracują żony, babcie, dziadkowie... Możliwości wyręczania się w
obowiązkach coraz mniej. A dochodzą konflikty typu "kto powinien więcej płacić
za prąd".

> Czy nie bylo lepiej żyć razem i
> zachowując wystarczającą ilość niezależności, niż zapelniać
> cztery ściany sobą i dzieckiem czekając na męża, który
> wpadnie po pracy do domu i zaharowyjąc się w tych "wlasnych
> czterech ścianach"?

Byłoby lepiej. Nie licząc oczywiście tych okazji do konfliktów...
Tylko że to mnie nie dotyczy: mąż pracuje w domu, a ja się nie zaharowywuję :-)
A gdybyśmy mieszkali z moimi rodzicami pewnie poszukałby pracy poza domem :-)))
O wiele wygodniej jest nam mieszkać nie tylko oddzielnie, ale nawet na
odległość.

> Darek

Sadira


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl