Cześć !
Piotr Wołowik <p...@p...com>
w <9sce6n$lq2$1@sunflower.man.poznan.pl>:

[...]
> rozumiem, ze jestes mistykiem, masz jego zrozumienie i swia-
> domosc, Boga doswiadczales na wzor Ksiegi Henocha :-)))

By ew. ruszyć z miejsca powyższe wystarczy...

Pytanie:
Czy księga Henocha myśli? Jeśli coś doświadczałem to na pewno
nie na wzór jakiejkolwiek księgi... hint: Jezus napisał jakąś
księgę? Był za głupi, by nauczyć się pisać, czy może doskonale
rozumiał to, czego Ty jeszcze niezupełnie rozumiesz (a ja, sko-
ro nie jestem tego w stanie jasno przekazać - również. Mimo ca-
łych trudności, z pewnością warto TO zrozumieć!) Sokrates - dru-
gi tępota-analfabeta ? Jakieś wyjaśnienie ?

<< Mistycyzm doprowadził go [Kuhna] do stanowiska tak absurdal-
nego, jak stanowisko sofistów literackich, którzy twierdzą, że
wszystkie teksty - od Burzy Szekspira do reklamy nowego gatunku
wódki - są jednakowo pozbawione sensu lub sensowne. >>
[J. Horgan "Koniec nauki"]
To "cholernie dobra książka" - co można przeczytać na okładce.
Owszem, ale byłaby jeszcze lepsza, gdyby autor skuteczniej po-
jął, iż owe "absurdalne stanowisko" wcale nie jest takim absur-
dem na jaki tylko z wierzchu wygląda... Jeśli tylko poprawnie
je (owe absurdalne stanowisko) zrozumieć, to wyjaśnia całe mo-
rze pozornie nierozwiązywalnych zagadek... Pytań, których więk-
szość ludzi nawet nie widzi, nie mówiąc już o tym, by dostrze-
gała, jak są frapujące/zadziwiające...
Owego "absurdu" jest w dobrej literaturze... pełno, nie sztuka
go odfiltrować (na jakiej podstawie?) ale zauważyć i zrozumieć
skąd się bierze. Ot:
<<...nienawidzę też czytających leniwców. Kto zna czytelnika,
ten dla niego nic robić nie będzie. Jeszcze jedno stulecie czy-
telników [JT: dziś również: oglądaczyTV i inszych igrzysk] - i
duch nawet śmierdzieć zacznie.>> [F. Nietzsche]
albo:
<< Język przesłania myśl. Tak mianowicie, że z zewnętrznej formy
szaty nie można wnosić o formie przybranej w nią myśli. Kształto-
waniu szaty przyświecają bowiem zgoła inne cele, niż ujawnienie
formy ciała. >> [L. Wittgenstein]

A młodzi(?) ludzie proszą:
> No tak, nie doczekałem się odpowiedzi :(
> Trudno odróżnić oczytanie od oświecenia, ale jest to możliwe.
> Z tego punktu widzenia brak odpowiedzi nie dziwi.
> Zelig9
> "Czy zdanie okrągłe wypowiesz,
> czy księgę mądrą napiszesz,
> będziesz zawsze mieć w głowie
> tę samą pustkę i ciszę.
> Słowo to zimny powiew
> nagłego wiatru w przestworze;
> może orzeźwi cię, ale
> donikąd dojść nie pomoże.(...)"
> [Michał Zabłocki, 'Naprawdę nie dzieje się nic']

<< "To prawdziwy cud - twierdził Einstein - że obecne naucza-
nie nie stłumiło jeszcze kompletnie świętej pasji badawczej." >>
[A. Vallentin "Dramat AE]
-------------

Któż to jest "mistyk"? Jakie kryteria proponujesz ? Może jakiś
"święty" indeks cytowań? Bo niestety (albo stety! To tylko kwe-
stia zmiany punktu odniesienia do wszystkich "cieszyć się" vs
"zasmucać") na używanie - jeszcze 'dobrze podświadome' - tego
rodzaju kryterium wygląda mi 'skrytokpiący' (nieświadomość!)
kontekst Twojego "rozumiem, że"...
A'propos:
Fragment z "I Twój niezwykły umysł także..." prof. Brodziaka
adres - http://salve.slam.katowice.pl/ksitwoj.html :
<< Newton, jak już teraz wiadomo, sądził, że natura i Wszechświat
to jest pewien kryptogram, zagadka, przesłanie sformułowane przez
Boga i że niektórzy myśliciele potrafią obmyśleć lepsze lub gorsze
"klucze mistyczne" umożliwiające rozszyfrowanie tej zagadki. Co
więcej, sądził on, że zagadkę tę odgadnięto już przed wiekami, ty-
le że wyrażano ją wtedy mniej precyzyjnie.
Newton wierzył, że już starożytni Babilończycy, Egipcjanie i Grecy
przesłanie to pojęli i tę głęboką wiedzę wyrażali "za pośrednictwem
obrazów, alegorii i różnego rodzaju symboli". Sporządził on nawet
listę starożytnych myślicieli, którzy jego zdaniem "wiedzieli już
niejako wszystko". Na liście tej znaleźli się między innymi Hermes
Trismegistos, Pitagoras, Demokryt i Anaksagoras. Sądził, że tajemni-
cę tę trzeba odgadnąć na nowo i być może wyrazić ją nieco bardziej
precyzyjnie. Nic dziwnego więc, że Newton wertował i studiował licz-
ne starożytne zapisy, tzn. księgi Starego Testamentu oraz wcześniej-
sze pisma hermeneutyczne i pisma neoplatoników. Szukał w tych pis-
mach owych "kluczy mistycznych". >>

Co w tym i dowolnych innych tekstach 'zauważą' "typowi studenci"?
Ano: św. Newton wypisał święty indeks, gdy wykujemy go na pamięć,
to będziemy wiedzieć, co znaczy słówko "mistyk" :-))) Oczywiście
nowocześnie myślący studenci natychmiast zauważą, iż ten święty
jest nienowoczesny i niemodny, że to nieaktualny przeżytek, zabyt-
kowy złom i znacznie 'mądrzej' jest kuć świeżych świętych najnow-
szej produkcji, a jeśli już koniecznie starych - to w najśwież-
szych, nowoczesnych 'przełumaczeniach'/brykach...
Zamiast Newtona oczywiście może być dowolny inny tekst, "święty"
i jego indeks 'rzeczy najważniejszych'. Np. św. Einstein, św. Hei-
senberg, św. Jung, czy stary, ale za to hipernadświęty Jezus...
A co powinni zauważać ? Nie to, co "wszyscy święci" wymyślili i po-
pisali, ale to, w jaki (zupełnie odmienny sposób od 'normalnego')
myśleli. Ważny jest ten sposób, a nie - jakiekolwiek, choćby naj-
bardziej uznane - wynikłe z niego _konkretne_ produkty...
------------
"Mistyk" to całkowicie zbędne słówko. Zbędne już w pierwszym kro-
ku - czysto pragmatycznie - przede wszystkim dlatego, iż siedzi
na pierwszych miejscach w słownikach wszelkich 'speców' typu
"wkład na kamieniach" [p. 'słownik' AE] Ech, powtórzę, bo znów
("leniwcom") wyjdzie, że coś "szyfruję":

<< Ilse [Rosenthal-Schneider] wspomina, że Einstein drażnił się
z nią, "kiedy tylko nadarzyła się po temu okazja. Wiedział, że
uwielbiam czytać Kanta. [...] Droczył się więc ze mną, porównu-
jąc intuicję Kanta z szatami króla, który w rzeczywistości oka-
zał się nagi. Pewnego razu, kiedy rozpatrywaliśmy stawiane przez
Kanta pytania, Einstein zauważył, że praktycznie każda szkoła fi-
lozofii na swój własny sposób interpretuje jego poglądy (inter-
pretacji tych jest tyle, ile uniwersytetów we wszystkch niemie-
ckojęzycznych krajach, a zdarza się i tak, że na jednym uniwer-
sytecie istnieje kilka takich szkół). Ujął to tak: >Kant przypo-
mina mi drogę z mnóstwem kamieni milowych. Teraz przybiegają róż-
ne małe pieski i każdy pozostawia swój 'wkład' na owych kamie-
niach.< Udając oburzenie, powiedziałam: >Cóż za porównanie!<.
Einstein, śmiejąc się głośno, odparł: >Ale ten twój Kant jest
drogą i temu nie zaprzeczysz.<" >>
[Denis Brian "Albert Einstein", str. 115]
Jeśli przejrzysz choć z grubsza moje ostatnie posty, to "powta-
rzalnictwo" nie będzie więcej potrzebne... Przede wszystkim te
z cytatami "Po n-te...". Bez tego kontekstu nie zrozumiesz, dla-
czego "hierarchowie" jednak powinni być łaskawi zauważyć, iż na-
leży im się nieustająco solidny "Gibbon"... _Treść_ - po prostu -
mieści się całkowicie poza "porządkiem dziobania" i nijak nie da
się jej podwiązać do jakiejkolwiek hierarchii... smyczy.

Ten, kto jest przywiązany do jakiejkolwiek 'jedynie słusznej'
formy/symboliki, jeszcze żadnej Treści nie zrozumiał...

Pozdrawiam
JeT.

P.S.
<< "Profesor Infeld, jeden z późniejszych współpracowników Einstei-
na, podkreśla w jego pracy kilka cech szczególnie charakterystycz-
nych, w pierwszym rzędzie zaś to, co nazywa "zdolnością dziwienia
się". Może rzeczywiście, i to nie tylko na płaszczyznie czystej spe-
kulacji, istotną cechą Einsteina jest sposób podchodzenia do każde-
go zjawiska tak, jakby ono było czymś zupełnie nowym, nie ustawio-
nym jeszcze na swoim miejscu we wszechświecie; zadawanie sobie
za każdym razem pytania: "dlaczego?", tak jakby nikt jeszcze nie po-
wiedział nic na ten temat; nieprzyjmowanie żadnego rozwiązania w
oparciu o jakikolwiek autorytet.
Druga szczególna cecha Einsteina - zdaniem Infelda - to zdolność
zajmowania się jednym problemem przez długie lata, "aż ciemności
ustąpią przed światłem zrozumienia"...>>
[A. Vallentin, "Dramat AE"]
<< W końcu filozofia zawsze była próbą wykroczenia "poza": poza na-
sze własne ograniczenia, poza nasze niechybnie skrzywione widzenie
świata oraz innych ludzi. To właśnie dlatego Arystoteles twierdził,
że filozofia zaczyna się i trwa jako "uczucie zdziwienia". Gdy go
zabraknie, nie ma już mowy o filozofii.>>
[Solomon, Higgins "Krótka historia filozofii"]