Dnia Sun, 12 Feb 2012 12:06:22 +0100, Bbjk napisał(a):

> Temat pań w dawnych wiekach jest rozległy, ich egzystencja
> zdeterminowana była przede wszystkim przez płeć i przynależność do
> określonej grupy społecznej. Postrzegano je wyłącznie w rolach panien na
> wydaniu, mężatek-matek i wdów

http://www.academia.pan.pl/dokonania.php?id=651

"(...)Wielkie ożywienie kulturalne, które przyniósł Europie wiek XII
(,,renesans XII wieku") spowodowało także znaczny wzrost literackiej
aktywności kobiet. Oprócz łaciny (i greki na Wschodzie) do głosu dochodzą
języki ,,ludowe", takie jak starofrancuski, staroprowansalski,
staroniemiecki, staroangielski i inne, co aktywności pozbawionych na ogół
możliwości regularnej nauki kobiet bez wątpienia sprzyjało. W imponującym
ciągu imion kobiecych, które poczynając od tego stulecia, wpisywały się w
różnych dziedzinach piśmiennictwa, znajdujemy poetki, żywotopisarki,
uczone, wizjonerki. Brak miejsca na dokładniejsze ich przedstawienie. Do
najważniejszych z historyczno- literackiego, intelektualnego lub
religijnego punktu widzenia należą: Heloiza (korespondencja z Abelardem),
Hildegarda z Bingen, Herrada z Hohenburga, Maria ,,z Francji", Hadewijch z
Antwerpii, Mechtylda z Magdeburga, Gertruda z Helfty, Klara z Asyżu, Aniela
z Foligno. Zupełnie na uboczu ówczesnych prądów literackich zakwitła w
południowej Francji i północnej Italii przepiękna, na człowieka i uczucie
bez reszty skierowana twórczość ,,trobairitz" - żeńskiego odpowiednika
trubadurów. Chociaż zachowana szczątkowo, może się poszczycić takimi
wielkościami jak tajemnicza Komtessa (hrabina) de Die czy Castelloza.
Historiografia bizantyjska wydała w wieku XII jedno, ale wybitne dzieło ?
,,Aleksjadę" córki cesarskiej Anny Komneny, obejmujące czasy I wyprawy
krzyżowej. W XIII wieku do głosu dochodziły przede wszystkim mistyczki i
wizjonerki, niekiedy same spisujące, niekiedy dyktujące skrybom swoje
mistyczne przeżycia. Nie zamilkły one także w XIV, a nawet XV wieku. Dzieje
Kościoła i naszej cywilizacji odnotowały w późniejszym średniowieczu m.in.
kobiety o nieprzeciętnych osobowościach, nie tylko czynnych pisarsko, ale
odgrywających niekiedy (podobnie jak w XII wieku wspomniana Hildegarda z
Bingen) wybitną rolę publiczną, jak święte Katarzyna ze Sieny i Brygida
Szwedzka, obok nich zaś Julianę z Norwich, Margery Kempe, czy choćby
,,naszą" Dorotę z Mątowów. (...)"
--

XL polecam całość