-`@'-

Użytkownik "Hanka" <c...@g...com> napisał

Piękna i mądra uczennica Plotyna próbuje przekonać surowego patriarchę
Cyryla, że istnieje
mała różnica między neoplatonizmem i chrześcijaństwem: "Les mots
different peu, le sens est bien
le meme". Hypatia wyznaje, że osoba Chrystusa jest dla niej święta,
lecz bliscy są jej również
bogowie jako wiecznotrwałe formy kosmiczne. Objawiają się oni w
pięknie natury,
==
Nie, Miła, to nie tak...

Natura to jest Stara Rura,
Mechaniczna Stara Rura,
i tyle...




w inteligencji ciał
astralnych, w cudowności dzieł sztuki, w duchowości mędrców
bezinteresownie szukających
prawdy.
-
A tu może tak...
Kto wie...



Na oświadczenie Cyryla: "Tes Dieux sont en poussiere, aux
pieds du Christ vainqueur"
Hypatia wygłasza swoje piękne credo:
Ne le crois Cyrille. lis vivent dans mon coeur,
Ne tels que tu les vois vetus de formes vaines,
Subissant dans le Ciel les passions humaines,
Adores du vulgaire et dignes de mepris,
Mais tels que les ont vus des sublimes esprits,
Dans l'espace etoile n'ayant point de demeures,
Forces de l'univers, Vertus interieures,
De la terre et du ciel concours harmonieux,
Qui charme la pensee et l'oreille et les yeux,
Et qui donnę ideał aux sages accessible,
A la beaute de l'ame une splendeur visible,
Tels sont mes Dieux!

Możesz p[rzetłumaczyć, co, Siostra ?
Proszę...

juda.~