Nowy lepszy tren R wrote:
> http://www.youtube.com/watch?v=GwGmWqX0MnM
Tylko bardzo niewiele czynności lokomocyjnych obsługuje się świadomie.
Jeśli idziesz ulicą rozmawiając z kolegą, najprawdopodobniej Twoja
świadoma uwaga skierowana jest na treśc rozmowy. Wciąż jednak mijasz
przechodniów, unikasz zderzenia z koszami na śmieci. Nogi "same" ci się
"stawiają" w odpowiednich miejscach.

Istnieją struktury mózgu, które "chętniej" uczą się czynności silnie
wysyconych świadomością, i struktury mózgu, które "wolą" być aktywne w
sposób pozaświadomy. Ciąg pobudzeń siatkówka->nerw wzrokowy:pasmo
wzrokowe->wzgórze->promienistość wzrokowa=kora wzrokowa projekcyjna ma
duży potencjał do tego aby realizować czynności świadome (choć i tak
często "zrzeka" się tego przywileju w zadaniach wysoce zautomatyzowanych).

Ciąg pobudzeń /upraszczając/ siatkówka->nerw wzrokowy->wzgórki górne
blaszki czworaczej, ->kora V5 (związana z podtrzymywaniem obrazu
kształtu gdy jest on w ruchu) częściej realizuje czynności mało wysycone
czynnikiem samoświadomości. (choć nie oznacza to, że procesy tam
realizowane są dla świadomości bezpowrotnie "nieprzenikalne".)

Tak jak możemy wyrzucić poza obręb świadomości pewne zautomatyzowane
czynności, tak samo możemy wziąc je z powrotem pod kontrolę. Są tu of
korz pewne granice powszechnie (pomijając wyjątki) nieprzekraczalne -
większośc z nas (jesli w ogóle ktoś) nie może zatrzymać np. tętna drogą
samych tylko operacji umysłowych.

Wracając: tak więc u wielu ludzi /możliwe, że prawie wszystkich/ może
dojść do sytuacji, że czynnościami realizowanymi w sposób
zautomatyzowany (np. - i bardzo często tymi - które są związane właśnie
z lokomocja, reakcjami obronnymi) zajmują się inne struktury mózgowe niż
te które realizują np. wyodrębnianie z tła, rozpoznawanie, nazywanie i
porzywoływanie całej dotychczasowej wiedzy o obiektach znajdujących się
w polu widzenia.

Uszkodzenie mózgu, przy pewnym szczególnym zbiegu okoliczności może
ograniczyć sie tylko do struktur realizujących czynności świadomego
wyodrębniania z tła obiektów i przywoływania wiedzy o nich (celem,
nazwania, zaktualizowania wiedzy o ich funkcjach w celach użytkowych).

Jednocześnie mogą wciąż działać struktury (nawiasem nieco starsze
filogenetycznie) związane z lokomocją, identyfikacją i doswiadczaniem
ruchu, czy reakcjami obronnymi).

Po jakimś czasie od uszkodzenia obserwowałem zresztą stopniowe branie
przez pacjentów tych zjawisk pod świadomą kontrolę (tym łatwiejsze, że
inne doznania wzrokowe nie angażują już ich świadomości) i
wykorzystanie, coraz większe tych odruchowych czynności do zadań
realizowanych z pełną świadomością. w ten sposób dochodzi zresztą do
częściowej kompensacji deficytu.

To co widzimy możliwe jest u pacjenta żyjącego już jakiś czas ze ślepotą
korową, który nauczył się wykorzystywać i ufać resztkowym doznaniom
wzrokowym dotyczącym wybranej klasy sytuacji. Zazwyczaj bezpośrednio po
uszkodzerniu pacjent ze ślepotą korową nie różni się niczym od chorego
ze ślepotą spowodowaną uszkodzeniem gałek ocznych. Różnice takie jak tu
widzimy pojawiają sie później.

Spostrzeżenie wzrokowe jest czynnością wieloaspektową. Jak widać, można
uszkodzić się tak, że wciąż możliwe jest wykorzystanie niektórych
aspektów reszkowych doznań wzrokowych, nawet jeśli w naszej świadomości
nie tworzą jakiś znanych nam obiektów a wiemy o nich tylko tyle że
"lepiej to cholerstwo ominąć"

pozdrawiam
vonBraun