Użytkownik "vonBraun" <i...@g...pl> napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:i49mlb$353$...@i...gazeta.pl...
> Nowy lepszy tren R wrote:
>> http://www.youtube.com/watch?v=GwGmWqX0MnM
> Tylko bardzo niewiele czynności lokomocyjnych obsługuje się świadomie.
> Jeśli idziesz ulicą rozmawiając z kolegą, najprawdopodobniej Twoja
> świadoma uwaga skierowana jest na treśc rozmowy. Wciąż jednak mijasz
> przechodniów, unikasz zderzenia z koszami na śmieci. Nogi "same" ci się
> "stawiają" w odpowiednich miejscach.
>
> Istnieją struktury mózgu, które "chętniej" uczą się czynności silnie
> wysyconych świadomością, i struktury mózgu, które "wolą" być aktywne w
> sposób pozaświadomy. Ciąg pobudzeń siatkówka->nerw wzrokowy:pasmo
> wzrokowe->wzgórze->promienistość wzrokowa=kora wzrokowa projekcyjna ma
> duży potencjał do tego aby realizować czynności świadome (choć i tak
> często "zrzeka" się tego przywileju w zadaniach wysoce zautomatyzowanych).
>
> Ciąg pobudzeń /upraszczając/ siatkówka->nerw wzrokowy->wzgórki górne
> blaszki czworaczej, ->kora V5 (związana z podtrzymywaniem obrazu kształtu
> gdy jest on w ruchu) częściej realizuje czynności mało wysycone czynnikiem
> samoświadomości. (choć nie oznacza to, że procesy tam realizowane są dla
> świadomości bezpowrotnie "nieprzenikalne".)
>
> Tak jak możemy wyrzucić poza obręb świadomości pewne zautomatyzowane
> czynności, tak samo możemy wziąc je z powrotem pod kontrolę. Są tu of korz
> pewne granice powszechnie (pomijając wyjątki) nieprzekraczalne - większośc
> z nas (jesli w ogóle ktoś) nie może zatrzymać np. tętna drogą samych tylko
> operacji umysłowych.
>
> Wracając: tak więc u wielu ludzi /możliwe, że prawie wszystkich/ może
> dojść do sytuacji, że czynnościami realizowanymi w sposób zautomatyzowany
> (np. - i bardzo często tymi - które są związane właśnie z lokomocja,
> reakcjami obronnymi) zajmują się inne struktury mózgowe niż te które
> realizują np. wyodrębnianie z tła, rozpoznawanie, nazywanie i
> porzywoływanie całej dotychczasowej wiedzy o obiektach znajdujących się w
> polu widzenia.
>
> Uszkodzenie mózgu, przy pewnym szczególnym zbiegu okoliczności może
> ograniczyć sie tylko do struktur realizujących czynności świadomego
> wyodrębniania z tła obiektów i przywoływania wiedzy o nich (celem,
> nazwania, zaktualizowania wiedzy o ich funkcjach w celach użytkowych).
>
> Jednocześnie mogą wciąż działać struktury (nawiasem nieco starsze
> filogenetycznie) związane z lokomocją, identyfikacją i doswiadczaniem
> ruchu, czy reakcjami obronnymi).
>
> Po jakimś czasie od uszkodzenia obserwowałem zresztą stopniowe branie
> przez pacjentów tych zjawisk pod świadomą kontrolę (tym łatwiejsze, że
> inne doznania wzrokowe nie angażują już ich świadomości) i wykorzystanie,
> coraz większe tych odruchowych czynności do zadań realizowanych z pełną
> świadomością. w ten sposób dochodzi zresztą do częściowej kompensacji
> deficytu.
>
> To co widzimy możliwe jest u pacjenta żyjącego już jakiś czas ze ślepotą
> korową, który nauczył się wykorzystywać i ufać resztkowym doznaniom
> wzrokowym dotyczącym wybranej klasy sytuacji. Zazwyczaj bezpośrednio po
> uszkodzerniu pacjent ze ślepotą korową nie różni się niczym od chorego ze
> ślepotą spowodowaną uszkodzeniem gałek ocznych. Różnice takie jak tu
> widzimy pojawiają sie później.
>
> Spostrzeżenie wzrokowe jest czynnością wieloaspektową. Jak widać, można
> uszkodzić się tak, że wciąż możliwe jest wykorzystanie niektórych aspektów
> reszkowych doznań wzrokowych, nawet jeśli w naszej świadomości nie tworzą
> jakiś znanych nam obiektów a wiemy o nich tylko tyle że "lepiej to
> cholerstwo ominąć"

Lata temu na grupach udzielał się niejaki Fedrus, buddysta. Na jego stronce
był przepis, jak można nauczyć się prowadzić samochód z opaską na oczach.
Powaga. Nie był to żart. Sam próbowałem- wprawdzie nie miałem na tyle
odwagi, żeby wyjechać na ulicę, jednak moje próby były i tak zachęcające (a
raczej ich efekty). Rzecz polega na skupieniu się na swoim kręgosłupie,
całkowitym rozluźnieniu, i...poradzeniu sobie z własnym strachem. Po
kilkunastu próbach udawało mi się omijać "pachołki" - choć nie wiedziałem,
że tam są (przynajmniej nie na poziomie świadomości). Mój asekurator coraz
rzadziej krzyczał do mnie, żebym się zatrzymał (bo miałem kolizyjny kurs).
Wyjazd na ulicę oprotestowała moja małżonka- jednak nie uważam, żeby taka
jazda byłą niewykonalna. Czy to da się naukowo wyjaśnić?

--
Chiron

Prawda, Prostota, Miłość.