Użytkowniku kyokpae:

podejmę się analizy, bo za chiny ludowe nie mogę się na tym widelcu
niczego niesmacznego dopatrzeć :)


: A z pomocą widelca
przedmiot codziennego użytku, pożyteczny, praktyczny, wręcz przyjany -
jakby nie było, pośrednik życia

: Choć nie zwykł lęku budzić
no właśnie
: Można strach zasiać w sercach
cóż za absurd? jak to możliwe?

: Kilku miliardów ludzi.
w takiej skali?
:
: Wystarczy tym przedmiotem
: Właściwie operować
zmina stereotypowej funkcji widelca

: Przejąć nad samolotem
: Kontrolę i zmasakrować
zwrot uwagi na to, że nie trzeba mieć bomby atomowej, żeby zastraszyć
i zabić, że można to zrobić symbolicznym "widelcem", ergo: wzrokiem,
głosem, słowem, myślą

: Kilkadziesiąt tysięcy cywili
masa ciał, bo czy cywil to człowiek? wskazanie na brak szacunku dla
życia człowieka, traktowanie go jako "społeczeństwa" - *przedmiotu*
(tu podkreślam) manipulacji

Dostrzegam w tym paradoks sytuacji, bardzo trafnie i twórczo
określony, brawo!(nie mogłam się oprzeć :o)-nawyk belferski).
Opisany casus psychologiczny zwraca moją uwagę również na to, jak
potworną siłę może mieć twórcze myślenie.

nieinwazyjne operowanie rymami; zwięzła forma - nie przegadany;

Odnajduję ten wiersz zdecydowanie na plusie. Wzbudzał on zresztą
emocje wśród pozostałych grupowiczów, co jeszcze bardziej utwierdza
mnie w przekonaniu, że jest świetny - lakoniczny i dosadny. Rozumiem,
że zabolał, że zahaczył wrażliwe struny.
Ale czyż nie to jest rolą poezji?

z szacunkiem
Marianna