On Wed, 3 Jul 2002 17:02:33 +0200, JC wrote:

>
>Użytkownik Magdalena Nawrocka <m...@w...fr> w wiadomości do grup
>dyskusyjnych
>napisał:20020702094206.QNHK9315.viefep13-int.chello
....@j...chello.fr...
>> Magdalena Nawrocka
>>
>> WIEM, ŻE CIĘ BOLI, ALE NIE KRZYCZ
>>
>
>Więc odpowiedz mi, co robić, jak boli, a nie chce sie mowic, bo bliskiem
>sprawia to bol?
>

Osoba bliska i tak wyczuwa, ze cierpisz i cierpi razem z Toba.

>Co powiedziec, gdy ktos chce mi pomoc, a ja nie wiem, co on moze zrobic?
>

Zaufaj tej osobie. Byc moze znajdzie do Twego bolu jakies dojscie?

>Jak powiedziec, ze samotnosc jednoczesnie doluje ale i koi?
>

Bardziej doluje niz koi. Zatrzaskiwanie sie w zamknietym kregu wlasnego bolu
zemsci sie wczesniej czy pozniej.

>Jak mam powiedziec, ze moj bol jest moim bolem i nie zawsze chce sie z nim
>tym dzielic, by to go nie ranilo?
>

Niekiedy dobrze jest byc egoista i to dla obu stron.

>Powiedz, co powiedziec, by ta druga osoba nie czula sie tak cholernie
>bezsilna?
>

Po prostu, ze w pewnych sytuacjach bezsilnosc bliskiej osoby jest faktem,
nieunkniona koleja rzeczy.

>Jak powiedziec, ze chce, by to minelo, ale jemu brak mozliwosci?
>

Szukaj mozliwosci pomocy u specjalistow. Ulzysz w sensie moralnym osobie
bliskiej, ktora czuje sie tak bezradna.

>Jak istniec w takim stanie przez lata i nie krzyczecz?
>

Krzycz!

>Jak zyc?
>

Wziac zyciew swoje rece i zdac sie na profesjonalistow, jezeli samemu nie daje
sie rady. Brzmi to paradoksalnie, z jednej strony wlasna inwencja, a z drugiej to
szukanie pomocy u innych, ale tylko taka jest skuteczna droga, by wyjsc z
psychicznego bagna.

Powodzenia i odwagi Ci zycze,


Magda N




--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia