"Amnesiac"

> Klasykiem w tej materii jest oczywiście Max Weber (tylko czy jest on
> "współczesnym autorem"?).

Jeśli mnie pamięć nie zawodzi... ów Niemiec zmarł nie doczekawszy nawet II
wojny światowej.
( Alka-pone alka-seltzer alka-ida... )

> Specjalistą od tych zagadnień jest Jurgen
> Habermas (kapitalny "Filozoficzny dyskurs nowoczesności", tyle że to
> niewiele ma wspólnego z socjologią).

Jak tylko skończę z Wittgensteinem, który był ulubionym(wrrr...) filozofem
głównego bohatera mojej pracy, zabiorę się za to.

> Niezawodni pod tym względem są
> inni przedstawiciele "szkoły frankfurckiej" (Adorno, Horkheimer,
> Fromm),

Badaczy wywodzących się ze szkoły frankfurckiej mam już dawno za sobą.

> z rzeczy bardziej nowych: Charles Taylor.

D z i ę k i za tego Taylora! :))
Za resztę też.

> Nie wiem o czym
> dokładnie piszesz. Jakby co, daj znać na priv.

Piszę o T. Różewiczu, a konkretnie o kategorii Nic w jego twórczości.
Owo Nic u Różewicza, współczesne Nic, jest inne niż to w przeszłości (Nic
wypełnione nicością). Stanowi przeciwieństwo nicości - jest konstruktywne i
agresywne. Ma kształt współczesnej cywilizacji.
Ujmując to bardzo skrótowo: Autor (zatwardziały ateista) ubolewa nad tym, że
ludzkość tak źle znosi utratę Boga, że współczesny świat - nie mający
odwrotu w mityczno-dogmatyczną przeszłość - nie potrafi stworzyć własnej
hierarchii wartości, własnego świeckiego sacrum.

Jeszcze raz Dzięki.
Muszę już wracać do Wittgensteina ;-(

Ach! jeszcze utwór ze specjalną dedykacją dla użytkownika "Polonezz":


Kaliban niewolnik
nauczony ludzkiej mowy
czeka
z pyskiem w gnoju
z nogami w raju
obwąchuje człowieka
czeka na przemienienie

Nic nadchodzi Nic
w czarodziejskim płaszczu Prospera
Nic z ulic i ust
z ambon i wież
nic z głośników
mówi do niczego
o niczym

Nic analizuje nic
napisane przez nic
nic przepisuje nic
z niczego czyniąc zgiełk
nic dyskutuje żywo
z niczym

Nic rodzi nic
nic wychowuje nic
nic czeka na nic
nic żyje dostatnio
w niczym
nic grozi
nic skazuje
nic ułaskawia

Nic obiecuje niczemu
szczęście na tym świecie
Nic rozgrzesza nic
Nic niczemu obiecuje
żywot wieczny

[ Tadeusz Różewicz]