I tu sie z Toba zgodze.

Czlowiek rzeczywiscie przez jakis kawalek zycia porzadkuje swoje wnetrze,
sprawdza ile jest wart i uczy sie na bledach (niestety tylko
swoich...chorera).
I moze wtedy testuje tez na ile sobe moze pozwolic wzgledem innych
(terroryzm - wladza) i na ile ma to sens.

Tylko, ze w pewnym momencie osiaga sie jakies tam poczucie spelnienia. Po co
wiec marnowac energie na rzadzenie innymi, skoro mozna spozytkowac ja
przyjemniej?