Cześć,

Jeżeli będziesz miał ochotę (z przyczyn osobistych albo jakichkolwiek
innych) przenieść korespondencję na priva, to zapraszam.

piotrb napisał(a) w wiadomości: <025301c02ff5$3aad41e0$35ca4dd5@s7v4e0>...
>
>Moje bezpośrednie kontakty za światem zewnętrznym są mocno ograniczone
>bo prawie nie wychodzę ze swojego pokoju. Opieram się w swych

Zakładam, że masz ważny powód, dla którego zdecydowałeś się na to.

>twierdzeniach głównie na obserwacji swojej rodziny i samego siebie.

Czyli masz ograniczoną możliwość obserwacji świata, ograniczoną do
informacji, które docierają do Ciebie same. Masz możliwość tylko wybierać,
a nie samemu uzyskiwać informacje. Każde menu ogranicza (por. MacDonald).

>Oczywiście wpływ radia, telewizji itp. na moje postrzeganie świata
>jest bardzo duży. Dzisiaj media nie tylko dostarczają informacji lecz
>w ogromnym stopniu kształtują ludzi ich poglądy, postawy. Ludzie

Zgoda, pod warunkiem, że "Ludzie" decydują się na to (świadomie lub
nieświadomie).

>oglądają telewizję i podświadomie (lub nie) stopniowo stają się tacy
>jak ci z telewizji. Telewizja to filmuje i tak w kółko - pętla się
>zamyka. W tym swoistym procesie iteracji kształtują się schematy
>życia, zachowania. Ludzie podświadomie przyjmują te schematy za
>własne.
Oczywiście Twój sąd jest w pewien sposób ograniczony do osób, które siedzą
w tym kołowrocie. Utrzymanie się w nim wymaga jednak decyzji: może to być
np. odrzucenie wysiłku, jakiego wymaga myślenie samodzielne, może to być
niewiara w swoje możliwości, mogą to być różne wybory, które mają ten sam
skutek - pozostanie w świecie pokazywanym i opisywanym przez mass-media.
Nazwałbym go MacŚwiatem.

>Postawy inne niż powszechnie obowiązujące są zupełnie nierozumiane.
1. Co masz na myśli mówiąc "powszechnie obowiązujące"? Czy 95% ludności
jakiegoś obszaru? Czy może wystarczy 75%? A może wystarczy 25%, o ile
pozostałe 75% różni się znacznie między sobą?
2. Czy "nierozumiane" oznacza, że "nierozumiejący" tylko nie utożsamia się
z "nierozumianą" postawą czy może jej nie akceptuje, albo też uważa za
wrogą?
A może po prostu jej nie zauważa?

>Postępuje tzw. globalizacja ale nie tylko gospodarki
>lecz globalizacja (ujednolicenie i uproszczenie) w sferze
>psychologicznej. Przestajemy myśleć a zaczynamy korzystać z gotowych
>schematów myślowych. O to mi właśnie chodzi. Nie wiem, czy to taka
>przyspieszona ewolucja?
Twierdzenie, że "przestajemy myśleć" w epoce indywidualizacji i
różnorodności postaw, jakie obserwuję (nie przez lokalną telewizję!!!)
wydaje mi się poważnym nadużyciem.
Telewizje i gazety pokazują to, co jest wspólne (a jest np. strach, proszki
do prania, rzadziej (50% populacji) podpaski). Jest to warunkiem uzyskania
"oglądalności" i dobrych cen na reklamy adresowane _dokładnie_ do tych
samych ludzi. A co z pozostałymi? Jest nas znacznie więcej niż tzw. "błąd
statystyczny". Jesteśmy natomiast bardzo różnorodni, więc nie nadajemy się
na masowe kampanie reklamowe.

> Mój list to taka mała prowokacja, krzyk
>człowieka, który czuje się bublem, odpadem społeczeństwa.
Po co Ci takie samopoczucie?
Do czego jest Ci potrzebne?
Co Ci daje?
Co jest w tym ważne?

(To są prawdziwe pytania, a nie wyraz dezaprobaty, jak ktoś mógłby sądzić.)


(...ciach)
>> TV, radio, gazety itp. karmią nas śmieciami. Jeżeli je jesz -
>> uzależniasz się od nich i gdy spotkasz kogoś, kto nie pasuje do
kreowanego przez
>> nie obrazu - nie zauważasz go.
>>
>> Ja jakoś żyję wśród wspaniałych ludzi, kochających, przyjaznych,
>> uczciwych. O innych czasem usłyszę w TV, gdy nie zdążę wyłączyć
telewizora po
>> (starannie wybranym) filmie, a przed wiadomościami.
>
>Masz rację ale ty chyba z kolei trochę przeginasz w drugą stronę. Ja
>także nie uważam, że cały świat jest zły, widzę sporo dobra wokół
>siebie a nawet czasami w sobie. Na mój wizerunek świata ma wpływ moja
>chora psychika, która przecież przetwarza wszelkie bodźce.

Nie sądzę, żeby zadawanie ważnych, podstawowych pytań świadczyło o chorej
psychice, wręcz przeciwnie. Ich niezadawanie świadczy o pewnym rodzaju
"uśpienia", w którym wszyscy bywamy od czasu do czasu.

>.......Próbuję udawać mądrego a tak naprawdę to nie mam o tym
>zielonego pojęcia, szukam tematów zastępczych, żeby tylko uniknąć
>rozmowy o tym co jest istotne - o swoim zmarnowanym życiu. To dziwne i
>straszne, że można przeżyć połowę życia, skończyć szkoły itd. i być
>emocjonalnie rozwiniętym na poziomie dzieciaka z podstawówki. Sorry
>,że zbaczam z tematu.

Czy Twoje życie już jest zmarnowane, czy dopiero planujesz je zmarnować?
Piszesz, że jesteś w "połowie życia".
Ze statystyki długości życia mężczyzn wynikałoby, że masz ok. 33 lat.
Masz tyle?
Ja mam 38 i uważam, że do połowy świadomego życia (a tylko takie mogę sam
kształtować) zostało mi jeszcze kilka lat (statystycznie). Cała reszta
mojego życia zaczyna się dzisiaj. Poza tym zamierzam żyć dłużej niż
średnia krajowa. Nie upijam się, nie palę papierochów, mam zdrowe serce.
Życie przede mną!!!

>> (...ciach...)
>> >Czekam na propozycje "sekt". |-:
>> I co zrobisz z taką propozycją? Zapiszesz się?
>
>Co jest lepsze? Czekanie na śmierć ze świadomością zmarnowanego życia
>i niemożnością poradzenia sobie z tym czy iluzoryczne, zapewnione
>praniem mózgu szczęście w sekcie.

Po pierwsze, o ile wiem, sekty nie wystawiają gwarancji uzyskania
szczęścia.
Po drugie. skoro wiesz, że to iluzoryczne, to przepadłeś, już nie
uwierzysz, że to prawda.
I całe szczęście.
Po trzecie: zmarnowane życie trzeba sobie dokładnie zaplanować, a następnie
ten plan konsekwentnie i wytrwale realizować. Łatwiej chyba jednak żyć
radośnie i szczęśliwie. Ja tak robię. Idzie mi całkiem całkiem.

Przepraszam, przesadziłem. Dużo łatwiej zaplanować sobie zmarnowane życie
i wcielić je w czyn, jeżeli się uwierzy, że świat jest do dupy, a _wszyscy_
dookoła są złoczyńcami i są winni mojemu nieszczęściu, ale nie wiem, czy
dasz się na to nabrać. Naprawdę ułatwiłoby to znacznie zmarnowanie życia,
gdybyś chciał w to uwierzyć.

>> P.S. Ja też kiedyś wierzyłem, że otaczają mnie sami źli i nieuczciwi
>> ludzie, ale udało mi się przeprowadzić "odwyk". Żyje mi się
>> znacznie lepiej.
>A mnie się nie udało.
A chcesz spróbować? Myślę, że da się coś zrobić. A pierwszy krok już
zrobiłeś.
Każda, nawet najdalsza droga zaczyna się od pierwszego kroku.

Pozdrawiam serdecznie,

TomeK