de Renal pisze:
> adamoxx1 wrote:
>> de Renal pisze:
>>> adamoxx1 wrote:
>>>> de Renal pisze:
>>>>> Hanka wrote:
>>>>>> On 5 Gru, 18:45, de Renal <f...@g...com> wrote:
>>>>>>
>>>>>>> Pieprzenie, to rozdwojenie, ta rana nigdy nie jest wyleczalna,
>>>>>>> jeste�my rozdwojeni , nasza �wiadomo�� jest przeci�ta, jak chcesz
>>>>>>> zobaczy� dlaczego, to na filozofii niejaki glob pisa� w�tek z tematem
>>>>>>> '' Rana ''
>>>>>> Linka sie podaje, jak juz.
>>>>>> http://groups.google.pl/group/pl.sci.filozofia/brows
e_thread/thread/78acc6b8dc77f67e/25b18f5db555e759?ln
k=gst&q=rana#25b18f5db555e759
>>>>>>
>>>>>> Wydaje mi sie jednak, ze Ty i Tolle mowicie o innego rodzaju
>>>>>> rozdwojeniu.
>>>>>> Ale poczytam potem dokladniej.
>>>>> Podmiot /przedmiot, autor napisa�, �e t� sprzeczno�� da si�
uleczyďż˝ ,
>>>>> je�li to nast�pi to znika czas i przestrze�, cz�owiek jest
po��czony z
>>>>> przedmiotem, wi�c masz koniec �wiata.
>>>>> Wi�kszych bzdur w �yciu nie czyta�em, to s� bajeczki �wok�w.
>>>>>
>>>>>
>>>> czas nie znika. przestajďż˝ byďż˝ psychologicznďż˝ potrzebďż˝ (aczkolwiek
wci��
>>>> masz jego �wiadomo�� i rozk�adasz swoje plany w czasie, jednak w sposob
>>>> czysto praktyczny, natomiast nie potrzebujesz czasu do sankcjonowania
>>>> swojego "ja"). o zniknieciu przestrzeni chyba nic nie m�wi�.
>>>> a �adnego po��czenia przedmiotu z podmiotem nie ma. Bo jest tylko podmiot.
>>>>
>>>>
>>>> --
>>>> "Ludzie chc� s�ucha� tylko tego, co ju� i tak wiedz�"
>>>
>>> No dok�adnie debilizm do pot�gi, w momencie gdy po��czy si� w harmonie
>>> podmiot z przedmiotem znika czas, to rozdwojenie jest od pierwotnych
>>> czas�w, to tak jakby� by� jednocze�nie obiektywny i subiektywny w
>>> jednej chwili, to tak jakby� by� kamieniem i cz�owiekiem w jednej
>>> chwili, wi�c wsad� sobie te bzdety w dupsko, palancie.
>>>
>>>
>>>
>>>
>> wg mnie czego� takiego jak obiektywizm nie ma, zamiast tego wstawi�bym
>> OBECNO��.
>> subiektywne odczucia w �wietle obecno�ci b�d� bledn��, nie b�d�
>> wzbudza�y warunkowych reakcji, co bedzie oznacza�o uwolnienie si� od
>> umys�u.
>> Natomiast zdolno�� my�lenia wci�� pozostaje, jednak przestaje by� ono
>> kompusywne i natr�tne, nie jeste� d�u�ej jego niewolnikiem, nie jeste�
>> niewolnikiem swoich reakcji.
>>
>> --
>> "Ludzie chc� s�ucha� tylko tego, co ju� i tak wiedz�"
> Wyobraź sobie, że istnieje tylko jedna rzecz. Jeśli nie ma
> świadomości, ta rzecz nie istnieje. Na tej właśnie podstawie Hegel
> formułuje swoją teorie tego co rzeczywiste. Świat jest rzeczą, którą
> poznajemy na tyle, o ile przeswaja go rozum, świadomość rozumna. A
> twój autor już dokonał połączenia z rzeczami, może nawrzucał sobie
> kamieni do tyłka i i czuje się absolutem.?
>
>
Wyobraź sobie, że jest sobie świadoma rzecz w przestrzeni, tylko jedna
jedyna. Rzecz ta nie wie o tym, że jest w przestrzeni, bo nie ma żadnego
innego punktu odniesienia, bo zdawała sobie z tego sprawę.
Gdzieś daleko jest inna rzecz w przestrzeni, również świadoma, ale
rowniez nie zdająca sobie sprawy z tego, że znajduje się w przestrzeni.
Obie te rzeczy są zbyt daleko od siebie, by mogły siebie dostrzec.
Jeśli jednak znajdą sie dostatecznie blisko siebie, jednocześnie obie te
rzeczy olśni i zdadzą sobie sprawe z tego, że znajdują się w
przestrzeni. To olśnienie można potraktować analogicznie do oświecenia.
Obie te rzeczy miały potencjał poznawczy (świadomość), jednak prawda
była przed nimi ukryta.
Nie potrafie jednak teraz powiedzieć czy do oświecenia potrzebni sa
inni, bądź rzeczy jako swojego rodzaju katalizatory tego procesu.
Chodzi o to, że iluzja jest potrzebna do tego, by odkrywać rzeczywistość.

"Według Einsteina, przestrzeń i czas są nierozdzielne. Właściwie nie
bardzo to rozumiem, ale wydaje
mi się, że uczony ten twierdzi, jakoby czas był czwartym wymiarem
przestrzeni. Określa to zjawisko
mianem ,,continuum czasoprzestrzennego".

Owszem. To, co w odbiorze zewnętrznym wydaje ci się przestrzenią i
czasem, jest w gruncie rzeczy
złudzeniem, ale zawiera ziarno prawdy. Przestrzeń i czas to dwa
najbardziej zasadnicze atrybuty
Boga - nieskończoność i wieczność - postrzegane tak, jakby istniały na
zewnątrz ciebie. W twoim
wnętrzu jedno i drugie ma swój odpowiednik, w którym przejawia się jego
- a także twoja -
prawdziwa natura. Przestrzeń to nieruchoma, nieskończona głębia
bezumysłu; wewnętrznym od-
powiednikiem czasu jest natomiast obecność, świadomość wiekuistego
Teraz. Pamiętaj, że nie ma
między nimi żadnej różnicy. Kiedy przestrzeń i czas ziszczą się w twoim
wnętrzu jako
Nieprzejawione - bezumysł i obecność - zewnętrzna przestrzeń i
zewnętrzny czas nadal będą dla
ciebie istniały, lecz mocno stracą na znaczeniu. Świat też będzie dla
ciebie istniał, ale przestanie cię
krępować.
Ostateczny cel świata nie tkwi więc w samym świecie, lecz polega na
wzniesieniu się ponad świat.
Tak jak nieuświadamiałbyś sobie istnienia przestrzeni, gdyby nie
rozmieszczone w niej obiekty,
podobnie i świat jest niezbędny, żeby mogło się urzeczywistnić
Nieprzejawione. Słyszałeś może tę
buddyjską sentencję: ,,Gdyby nie było iluzji, nie byłoby oświecenia".
Właśnie poprzez świat, a w
ostatecznym rozrachunku poprzez ciebie, Nieprzejawione dostępuje
samopoznania. Jesteś tu, aby
mógł się ziścić boski plan wszechświata. Jesteś aż tak ważny!"



--
"Ludzie chcą słuchać tylko tego, co już i tak wiedzą"