Marek Kruzel:
> prawo dotyka wszystkich, a przede wszystkim tych mniej
> sprytnych, choć w wypadku prawa karnego przeważnie przykrych typów.

Chodziło mi o żenującą konieczność określania norm postępowania w sposób
idiotoodporny, nie o to, kto jest na tyle sprytny aby uniknąć kary.
Właściwie o to chyba chodziło "jakiej części ludzi nie jest potrzebne
prawo,tzn potrafiliby się samoograniczać, by zachować społeczną homeostazę"
Jesteśmy przewidującymi egoistami. Egoista przewidujący tym się różni od
nieprzewidującego, że potrafi określić dalekosiężne konsekwencje swoich
działań. Egoista nieprzewidujący kupując telefon komórkowy od złodzieja nie
zaprząta sobie głowy tym, że nakręca koniunkturę. W dużym uproszczeniu prawo
jest dla tych, którym owego daru przewidywania zabrakło. Mam tu na myśli
zwykłą ciasnotę myślową, nie celowe działanie na czyjąś szkodę.

> Stadność ludzkich zachowań byłaby humorystyczna, gdyby nie to,
> że tak często dotyczy zachowań delikatnie mówiąc brzydkich.

Owszem, z tym że system w którym zachowania "brzydkie" są często spotykane
dąży do jakiejś samoregulacji. Wyobraź sobie firmę w której wszyscy na
siebie nawzajem donoszą. Powiedzmy że jest to premiowane, ale jakoś niezbyt
szczodrze (uścisk dłoni prezesa ;)) Zdaje mi się że po jakimś czasie
wartością poszukiwaną zacznie być zaufanie.

> Więcej szkody może uczynić jeden polityk,
> niż 99 nędzników? ;>

Na pohybel politykom :)
Czy mimo wszystko dylemat więźnia nie jest przepiękną grą? ;)
Pozdrawiam



--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia