> Witam!
>
> Mam powazne powody (tak mi sie przynajmniej wydaje) zeby uwazac ze moja
> 15-letnia siostra zaczyna pograzac sie w tym bagnie. Co mnie niepokoi:
> -slady po pawiach w kiblu
> -tabelka, na ktorej codziennie notuje swoja wage
> -nienaturalnie napiety rozklad dnia - od groma kolek tematycznych itp.
> w polaczeniu z naglym obnizeniem aktywnosci towarzyskiej - to jest
> bardzo widoczne
> O tym ostatnim przeczytalem na jakiejs stronie poswieconej anoreksji i
> dopiero to skojarzylem.
>
> Tak wiec pytanie: czy moje obawy sa uzasadnione? Jesli tak, to co wtedy?

Przez 6 lat mialam anoreksje i musze Ci powiedziec ze tak to sie wlasnie
zaczyna... Dzis wyrzucam sobie ze nie sluchalam wtedy rodziców, przyjaciól,
zaluje ze nikt nie wybil mi z glowy idei szczuplego ciala ajko drogi do
szczescia. Narobilam sobie strasznych szkód, bo jak juz sie wpadnie w
umyslowe sidla, to wtedy do czlowieka juz nic nie dociera. Niezaleznie od
wszystkiego- od jej reakcji i gniewu - rozmawiaj z nia, podsun jej
litereature, stronki o anoreksji.... spróbuj przekonac ja ze wyglada
swietnie i powinna byc zadowolona ze swojego ciala.
Wiezr mi, ze ta choroba to kanal. Cierpi cala rodzina.
Pomóz jej jesli mozesz
pozdrawiam
agatka