Księżniczka Telimena (gsk) napisał(a):
> Mam dylemat. Od dłuższego czasu moje małżeństwo nie spełnia moich
> oczekiwań. (...) Ciągle jestem sama. Ciągle się o to kłócimy i mąż nie
> chce (mówi, że nie może) zmienić swojego sposobu pracy mimo, że prowadzi
> własną firmę, więc to od niego zależy ile pracuje. Zastanawiam się, czy
> nie lepiej się rozstać? Ja oczekuję partnera do rozmów, słuchania
> wspólnie muzyki, przebywania tak po prostu. (...) jak długo można
> się męczyć w związku, który jest niereformowalny i przede wszystkim po
> co to robić? dla dzieci? lepiej jak mają spokój niż są świadkami kłótni
> rodziców. Co o tym sądzicie.

"Są dwa takie filary poczucia wartości męskiej w małżeństwie. Jedno
to jestem mądry i z tego różne konsekwencje w tym również zarobki.
Drugie, jestem akceptowalny seksualnie przez żonę, żona mnie chce.
Dwa bardzo czułe sprawdziany tego, co się w małżeństwie dzieje.
I pytam taką panią narzekającą: proszę pani, a pani mąż chociaż
jest mądry? E tam panie, głupi. Chcę się spytać: to po co za
takiego wyszła albo dlaczego przy niej taki się stał? Nie wiadomo,
co gorsze. Pytam o tą drugą sferę tak dla mężczyzny ważną, a ona:
eeee panie, już dawno razem nie śpimy. To ja pytam: skąd on ma
czerpać moc, żeby cudownie funkcjonować w domu? On w domu się źle
czuje po prostu, on z domu ucieka. Jak jest uczciwy ucieknie do
pracy zawodowej i wszystkie pieniądze odda żonie, ale w domu jest
nikim: przynieś pieniądze wynieś śmieci. Wszystko ma swoją przyczynę.
To, że mężczyźni uciekają z rodziny, to, że ojcostwo nie jest
karierą ma swoją bardzo głęboką przyczynę. Trzeba by to wszystko
poodmieniać, stworzyć jakieś nowe wizje, które ludzi zachwycą, za
którymi ludzie zatęsknią i pójdą. Dzisiaj niestety przeciętny
mężczyzna nie zrezygnuje z kariery zawodowej dla rodziny. Jest to
wbrew temu, co powiedział Papież w adhortacji."
(Jacek Pulikowski, z wystąpienia "Ojcostwo zagrożone" na konferencji
Józefologicznej w Kaliszu, 2004)

Przepraszam za cytat z tak "prostą i trywialną" diagnozą. Może w
Twoim wypadku nie jest ona do końca słuszna. Ale możesz spróbować
sobie sama odpowiedzieć ile z niej może być prawdy...

A co do dobra dzieci - dzieci będą szczęśliwe, jak mąż i żona będą
się bardzo mocno kochać. Nie ma innego sposobu na zapewnienie
dzieciom szczęśliwego dzieciństwa, jak wzór w postaci miłości
rodziców.


Pozdr,
--
ŁK