Isztar <a...@o...pl> wrote:

>>
>> Taka placzliwosc moze byc objawem histerii, warto sie nad tym
> zastanowic...

> no nie, placzliwosc to nie histeria.

Ufff... ;)

> To sposob wyrazania emocji, nad ktorym czasami bardzo trudno zapanowac..

Brzmi lepiej niż histeria, ale są czasem sytuacje kiedy nie chce się wyrażać w ten
sposób emocji. Rozumiem, że płaczemy po stracie bliskich, czy ulubionego stworzonka,
ale jest to przecież przykra i smutna sytuacja. I tutaj nie ma się czego wstydzić i
nie ma potrzeby hamowania łez. Ale co robić gdy sprawa jest ważna, poważna itp.
Chciałoby się zachować spokój, powagę i zimną krew, ale nie wychodzi :(

> czasami bardzo trudno zapanowac.. sama nie potrafie sobie z tym poradzic..
> chce mi sie plakac jak rozmawiac na tematy smutne albo trudne dla mnei albo
> majace zwiazek z przeszloscia [...]

Chce Ci się płakać czy płaczesz?

> Elvik nie martw sie, rozumiem Cie.

Dziękuję :)

> Ludzie uwazaja placz za slabosc, ale nikt tego raczej nie zmieni.

Ja w zasadzie nie uważam tego za słabość, ale tylko u innych. Osoba w ten sposób
dająca upust swoim emocjom nic nie traci w moich oczach, absolutnie. Nawet jeżeli
jest to mężczyzna :)

> Jesli ktos to wykorzystuje przeciwko Tobie to trzeba olac taka osobe
> bo nie warto serio...to ze potrafisz okazac serce i uczucia, emocje to tylko
> same plusy.. glowa do gory:]

Staram się :)

Pozdrawiam serdecznie,
Evik