On 10 Maj, 05:29, r...@p...onet.pl wrote:
> "Bardzo wiele ludzkich doświadczeń potwierdza powszechnie znaną prawdę, że
> gniew jest tzw. złym doradcą. Człowiek w gniewie najczęściej podejmuje złe
> decyzje, tj. nieprzemyślane, których potem żałuje. Starożytna historia opisuje
> np. gniew cesarza Teodozjusza, który w 390 r., rozgniewany na mieszkańców
> Tessalonik w Grecji, nakazał swoim żołnierzom, by ich wymordowali. Zginęło
> wówczas 10 tysięcy ludzi. Gdy cesarz znalazł się w Mediolanie i chciał wejść
> do katedry, miejscowy biskup - św. Ambroży zastąpił mu drogę i wezwał do
> pokuty za popełnioną zbrodnię. Władca poddał się nakazowi biskupa. Ponadto
> ogłosił prawo, które uniemożliwiało w przyszłości władcom czy sędziom
> wydawanie wyroków w gniewie. Ustalił, by oskarżonego - przed osądzeniem i
> wydaniem wyroku - osadzać w więzieniu na 30 dni. Dopiero po upływie tego czasu
> można było podejmować czynności sądownicze. Ów przepis cesarza zaczynał się od
> słów: "Ab irato homine...". Jego pierwsze słowa "Ab irato" stały się z czasem
> przysłowiem, ostrzegając przed pochopnymi decyzjami, których skutków później
> można żalować.
> Do "dzieci" gniewu zalicza się najczęściej: niecierpliwość, obelżywe mowy,
> kłótnie, bójki, przeklinanie."


Oj, marcysiu, marcysiu...