Alfred Prune "odpisał" Sławomirowi Obrzeżgiewiczowi:

>>Stajemy sie bardziej odwazni i to jest dobre.
>> s.o.c.

>Rozmowy w sieci mogą dzięki temu nawet całkiem przyzwoicie rozwijać! Pod
>warunkiem, że nie traci się poczucia realizmu, nie próbuje sie "grać" kogoś,
>kim się tak naprawdę nie jest.

Ach Alfredzie, przecież całe nasze życie jest w dużym stopniu grą. Trudno w
sytuacji, kiedy mamy coś o sobie pisać, być obiektywnym. Jeżeli sprawa nie
dotyczy cech czysto fizycznych, to IMO bardziej opisujemy własne wyobrażenia o
sobie niż to, jacy naprawdę jesteśmy. A przecież potrafimy nieraz zadziwić
samych siebie.

>Moim zdaniem, każda rozmowa w sieci powinna być przeprowadzana w taki sposób,
>aby zawsze można było przenieść ją do realnej rzeczywistości bez zahamowań i
>wstydu. Oczywiście to sytuacja nierealna...

Słuszny postulat :)

>...ale z pewnością wszyscy czulibyśmy się o wiele lepiej, mając świadomość, że
>to, co czytamy >w sieci zasługuje na nasze pełne zaufanie, że wszyscy
>rozmawiają otwarcie i szczerze - tak, >jakby patrzyli sobie nawzajem prosto w
>oczy.

Czy te oczy mogą kłamać?... ;)

IMO niestety one też....


>...młody sieciowy wędrowiec tym bardziej odczuwa potrzebę "bycia lepszym".
>Pozorny brak możliwości weryfikacji stwarza złudzenie bezpieczeństwa, ukrycia
>się "w razie czego" za chłodną szybką monitora, przed zbyt dociekliwym
>interlokutorem. Teoretycznie zawsze można
>zniknąć, gdy ktoś lub coś zbyt mocno dokuczy... obnaży... Ale wówczas
>pozostaje w takim uciekinierze niesmak, gorycz, coś na kształt tęsknoty za
>jasnością.

Czy to ogólna uwaga? ;)

>Taka postawa niestety nie daje żadnych szans na stworzenie czegoś
>wartościowego, związku między dwojgiem ludzi. A jeśli takie związki się
>zdarzają (a zdarzają się bez wątpienia i to coraz częściej), to tylko wśród
>ludzi dojrzałych na tyle, aby z sieciowego pastwiska nie czynili sobie
>fikcyjnego teatru złudzeń.
(cut)

Jesteś chyba zbyt surowy. Dlaczego nie przyjąć, że jest to tylko gra wyobraźni,
w pewnym sensie zabawa a nawet poligon doświadczalny? Pewnie powiesz, że jest
to zbyt niebezpieczne lub zbyt poważne...

IMO chyba nie bardziej niż real...

Czy warto do tego podchodzić poważnie? Właśnie, to jest chyba kwestia
podejścia. My wiemy jak do tego podchodzimy - a ta druga strona? Czy można
ufać? A czy my również nie zawiedziemy?

Z drugiej strony człowiek tak bardzo by chciał, by taka często piękna
internetowa znajomość potwierdziłą się w rzeczywistości... i by to było
poważnie...

Podobno są ludzie, którym się szczęści na tym naszym padole...

>Serdeczności
>Prune, Alfred zresztą...

Pozdrawiam
--
Zelig9

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl