----- Original Message -----
From: "Greg" <o...@o...pl>
To: <p...@n...pl>
Sent: Friday, November 14, 2003 7:29 AM
Subject: Re: jak pomóc?


> Wiec moze jednak morwa ma racje. A moze nie i chodzi jednak o kompleksy. Z
> taka postawa nikt jej bowiem nie zarzuci, ze zostala odrzucona (nawet ona
> sama nie bedzie sobie mogla tego zarzucic). To ona odrzuca.

Moja Przyjaciolka w swoim czasie zostala bardzo zraniona przez swojego
mezczyzne, ktory doprowadzil ja do naprawde zlego stanu psychicznego.
Wiedziala, ze jedyna mozliwoscia na w miare normalne zycie jest rozstanie
sie z nim, wiec to uczynila. Dlugo jeszcze plakala na wspomnienia chwil z
nim spedzonych. Na wspomnienia tych chwil okropnych, ktorych nie chce sie
pamietac, ale to jednak one zapadaja w pamieci najbardziej. Bylo to kilka
lat temu. Dopiero teraz jest w stanie przychylniej myslec o mezczyznach. Do
tej pory splawiala kazdego - czesto podswiadomie. Gdy widzialam, jakie maile
pisala i byla dumna "jaka ja mila dla niego jestem", ale najczesciej faceci
sie wycofywali ze znajomosci. Bo mile i uprzejmie dawala im do zrozumienia,
ze nie chce z nimi rozmawiac, ale jej wydawalo sie, ze robi cos innego.
Poza tym latwiej jest samemu odrzucic, niz byc odrzuconym. Ma sie wtedy
wrazenie, ze to ja decyduje o tym, z kim sie zadaje, a nie ktos inny bedzie
o tym decydowal. Tak jest latwiej.
A moze problemem Ewy sa kompleksy polaczone ze zranieniem kiedys??

Pozdrawiam
Morwa

Ps. Nie chce wyciagac drastycznych wnioskow zwlaszcza, jesli kompletnie nie
znam osoby. To sa po prostu pewne przypuszczenia i to juz od osoby
zainteresowanej zalezy, co wybierze i o czym ewentualnie bedzie z Ewa
rozmawiac. Przeciez to Monika zna Ewe, a nie my, prawda? Monika prosila o
pomoc, wiec staram sie cos podpowiedziec, nie mowiac, ze tak jest na pewno,
ale ze tak moze byc.


--
Zaloz prywatne forum:
http://forum.onet.pl