Bardzo częsty przypadek (z małymi wyjątkami).
Często osoby będące jedynakami mają o sobie strasznie mniemanie wielkości,
jacy to oni nie są wspaniali, najmądrzejsi, nieomylni i w ogóle brak słów -
przykład wzięty ode mnie z pracy.

Znam jednak jedną miłą kobietę, która będąc jedynaczką jest zupełnym
zaprzeczeniem tego powyższego a więc jest skromna (a przy okazji posiada
dużą wiedzę, ale się nie afiszuje swoimi wiadomościami) i jest bardzo miła a
rozmowa z nią jest samą przyjemnością.
Wszystko chyba zależy od sposobu w jaki dana osoba była wychowywana i co jej
zostało wpojone przez rodziców w dzieciństwie.