> Czy wysokie OB jest trafnym wskaźnikiem procesu
> nowotworowego?
Jest to bardzo nieswoisty objaw. Mówi właściwie tyle, że jest stan zapalny,
ale nie mówi nic na temat tego czy spowodowane jest np. rozsiewem raka
prostaty czy reumatoidalnym zapaleniem stawów.

> W jakim stopniu badaniem rentgenowskim i wynakami OB można
> różnicować nowotwory złośliwe i łagodne?

badania rtg i pokrewne mogą wiele pomóc i w części przypadków stanowią
*bardzo istoty składnik* procedury diagnostycznej (np. guzy kości)
dostarczając danych o prawdopodobnej biologii (=złośliwości) zmiany; z
drugiej strony jest to tylko element algorytmu, tak jak np. wywiad, albo
badanie fizykalne.
Badanie morfologicznie (histologia czy cytologia) jest też składnikiem
takiego algorytmu diagnostycznego, ale o bardzo wysokiej wydolności. Z
niewielkimi wyjątkami leczenie nowotworu = konieczność biopsji. Jak na
razie jest to złoty standard bo 1) ryzyko wyniku fałszywie dodatniego są
małe (trywializując nie utnie się niepotrzebnie nogi); ryzyko wyniku
fałszywie ujemnego zależy głównie od jakości wykonania biopsji 2) procedury
diagnostyczne są wystandaryzowane właśnie wg. danych histologicznych
(wiadomo że trzeba uciąć nogę) 3) dostarcza danych np. o rokowaniu albo
użytecznych w zaplanowaniu leczenia dodatkowego.

Zbyszek (patrz obok) pisze o tzw. markerach. Pozwolę sobie nie zgodzić się
w pełni z jego wypowiedzią. W większości przypadków rola markerów w
diagnostyce jest ograniczona. Z częstych guzów to właściwie chyba tylko w
raku prostaty możemy mierzyć poziom PSA. Ale tylko na tej podstawie nikt
rozsądny się leczenia nie podejmie. Opieranie się na samych markerach to
sprawa co najmniej śliska - sam widziałem histerektomię radykalną z powodu
wzrostu jeśli dobrze pamiętam CA125, a było sobie tylko zapalenie
przydatków...
Natomiast markery są rewelacyjne dla śledzenia ew. wznowy w nowotworze po
leczeniu, np. aFP w guzach germinalnych. Ale to już inna historia.

Pozdrawiam

--
Krzysiek, EBP
- Nie sądziłam, że on jest taki ... ludzki.
- Nikt nie jest doskonały