"Ptaszek Filip" <w...@g...pl> napisał / wrote:

> Powiedzcie mi, czy mój przypadek można zaliczyć do kategorii
> "niewyjaśnionych", czy to zjawisko normalne, a może mam jakąś chorobę?
>
> Sprawa wygląda tak:
> 1. Mam dużo przyjaciół
> 2. Mam dużo imprez, spotkań, balang, na których nie mam mowy o nudzie
> 3. Wyczuwam, że jeśli nie wszyscy, to większość darzy mnie sympatią, bo
> robimy razem takie jaja, że łeb boli i palce u rąk
> 4. Od wakacji CODZIENNIE gdzieś jest wyjście, wyjazd, spend
>
> Nasuwający się wniosek - jest bardzo dobrze. Ani chwili nudy, zawsze ktoś
> obok.
> Wniosek prawdziwy - wcale nie jest dobrze. Dlaczego? Bo siedzi we mnie
> obawa, że zostanę sam i za jakiś czas skończą się wszystkie te miłe chwile,
> a ja zdany tylko na siebie będę siedział w bujanym foteliku i słuchając
> radia skupię wzrok na suficie, a moją głowę najdą refleksje na temat
> samotności.
> Obawa jest bardzo nieuzasadniona, bo tak jak wymieniłem w 1-4 życie moje od
> wielu lat (żeby nie było, że tylko na wakacjach) wypełnione jest przeróżnym
> towarzystwem, często bardzo oddanym i przyjacielskim.
>
> Co jest grane? Czy to można wytłmaczyć?
>
> Filip
>
>
Nie mysl o tym. Zbytnie rozstrzasanie nieistniejacych problemow tylko pogarsza sprawe
i niczego istotnego
nie wnosi do zycia.

Pozdrawiam.
GI