Użytkownik "medea" <e...@p...fm> napisał w wiadomości
news:hlu5hi$7ai$1@nemesis.news.neostrada.pl...
> Redart pisze:
>
>> unikał konfrontacji. Ja zauważyłem Endera właśnie
>> głównie dzięki temu, że trener zaczął pisać idiotyzmy
>> w stylu "mój harem" - i się szybko zorientowałem,
>> że to podszywka.
>
>> Jestem ciekaw, czy jak Ender wróci za jakiś czas, to czy będzie
>> widać jakąś zmianę.
>
> I naprawdę nie wydaje Ci się możliwe, że ten "ENder" to zagrywka Cebka?

Możliwe to ja nie wiem - wiesz, w skrajnym przypadku możemy mieć
do czynienia z osobowością wieloraką, gdzie kilka osobowości wykazuje
głębokie zaburzenia, a kilka innych - wydaje się zupełnie normalnych ;)

A bardziej serio:
- ender to ewidentnie dyssocjalne i generalnie deficyt odczuwania emocji,
w tym mocny deficyt lęku - czyli swoboda w przekraczaniu norm społecznych.
Jednocześnie spora 'otwartość' i ekshibicjonizm.
- cebe to głęboki wrażliwiec, ale z problemami ekspresji i przez to
izolujący
się.
Istnieje pozorne podobieństwo - obie postacie mogą być odczytywane
jako 'chłodne emocjonalnie' - ale to jest wynik podobnego odczytu, a nie
tego,
co się tam wewnątrz nich kotłuje. Cebe jest dużo bardziej wewnętrznie
zintegrowany, spójny, jak coś przeżywa to przeżywa całym sobą.
Ender ewidentnie osobowość emocjonalną wypycha/wypchnął 'na zewnątrz',
ukatrupił, zamknął w niszowym getcie, dokonał podziałów, dokonał dysocjacji.
BTW. Można to zaobserwować na stosunku do dzieci:
cebe utożsamia się z postacią Janusza Korczaka - to metafora kogoś,
kto został zamknięty w getcie, ale razem ze sobą schował w nim ogromne
pokłady czystej, dziecięcej wrażliwości i pragnie jak najwięcej jej uchronić
przed światem.

Ender dzieci traktuje przedmiotowo, jako elementy, które trzeba
ujarzmić, silnie kontrolować, wyciskać na nich swoje piętno. Tresować
nawet w skrajnych sytuacjach (patrz przykład metra i dzieci, którym zmarła
matka).

Zerknij zresztą na wiki pod zaburzenia schizotypowe i zastanów się,
w jakim stopniu pasują do Endera a w jakim do cebe ;)