>
>
>
> Podam Ci moj wlasny pomysl na takie natretne mysli.
> Domysl je do konca. Jezeli dotycza wyrzucenia z pracy, to wyobraz sobie ta
> sytacje.
> No i co swiat sie zawalil ?
-nie, stalby sie cudowny;-). Szczerze, to chcialabym zeby mnie autowali
z pracy-mam juz serdecznie dosc tych klimatow. wlasnie dzis ide na
dywanik z zoladkiem mocno scisnietym i przy okazji chce zlozyc
wypowiedzenie-boje sie niemilosiernie.

>
>
> Poki mozesz cos zrobic, zmieniac, rozwiazywac to jest Ok. Spojrz na swoje
> zycie, wylecz sie sama, dowiedz sie co jest wazne, nie faszeruj sie jakimis
> psychotropami. Wybierz optymizm i chec zycia, nie uciekaj od swoich
> problemow w depresje. To najlatwiej zrobic. Wierze, ze masz sile by spojrzec
> obiektywnie i stwierdzic, ze czas sie otrzasnac. No i nie rozczulaj sie za
> bardzo nad soba.
>
Tak masz racje, rozczulenie sienad soba to okropna rzecz, ale mnie ona o
dziwo wychodzi bardzo dobrze. Optymizm?-nie umiem go wykrzesac z siebie
od kad pamietam. Z natury jestem realistka popadajaca czesto w pesymizm.
Oczywiscie bardzo chcialabym to zmienic. ale to nie takie proste.
Psychotropy?-zadnych. ale moze faktycznie by sie przydaly?
Sila?-teraz zadna, wrecz paraliz, ale byc moze za dwa tyg. (po
skonczeniu pracy) mozezcznie sie zmieniac cos na lepsze (jak dotrwam)

> Pozdrawiam Agata
pozdrawiam rowniez
>
>