Dziwic sie ze owsianka jest zdrowa? "Chcesz byc silny jak koń racz się
owsem"...
"Medycyna ludowa"
Ta zdawałoby się pospolita roślina jest nie tylko cenną paszą dla koni, lecz
ma właściwości lecznicze szeroko wykorzystywane w medycynie ludowej. Owies
zawiera bowiem cały zestaw niezbędnych dla normalnego funkcjonowania
organizmu ludzi i zwierząt aminokwasów, takich jak: tryptofan, lizyna,
cholina, lecytyna czy metionina. Uczestnicząc w rozszczepianiu i usuwaniu z
organizmu nadmiaru tłuszczów, działają przeciwmiażdżycowo. Owies zawiera
także biotynę (witaminę H) - niezbędny składnik pożywienia człowieka, a
także witaminy B1, B2, B6 oraz A, E, PP. Te zaś stymulują działalność mięśni
(w tej liczbie sercowego), zwiększają sprawność funkcjonalną żołądka,
wątroby, jelit, pęcherzyka żółciowego, trzustki

Sporządzane z owsa wyciągi, kleiki, kasze, kisiele czy potrawy z otrębów
owsianych stosuje sie w leczeniu różnych dolegliwości - począwszy od
zwykłego wyczerpania, poprzez grypę, choroby płuc, dolegliwości żołądkowe, a
nawet choroby nowotworowe. Mówienie o "leczniczym" działaniu owsa jest pewną
przenośnią, ponieważ -zdaniem doświadczonych uzdrowicieli ludowych - to nie
owies nas leczy. Nie jest on, podobnie jak inne rośliny lecznicze,
panaceum - lekiem na wszystko. Jego główna zaleta polega na tym, że wzmacnia
organizm, wyzwala uśpione (często wskutek nadużywania leków chemicznych)
siły obronne organizmu, wzmacnia tkwiące w nim mechanizmy odpornościowe,
które zdołają same uporać sie z chorobą. Na tym zresztą polega główna zasada
medycyny ludowej.

Zna ona wiele przepisów na potrawy z owsa, których systematyczne zażywanie
ma działanie wzmacniające. Ludziom wycieńczonym wywar z owsa z mlekiem
dodaje "ciała". Przyrządza sie go bardzo prosto: 1 kg zwykłego owsa (w
łupinach) porządnie wymyć i zalać 1 litrem mleka. Gotować na małym ogniu aż
połowa mleka wyparuje. Przecedzić, pozostały na durszlaku owies skarmić
ptakom, zaś uzyskany ciemny, gęsty wywar (powinno go byc 1 litra) wypić w
ciągu dnia. I tak przez miesiąc. Jeśli po miesiącu przyrost wagi będzie
wystarczający - przerwać kurację.

Zalecane są też potrawy z otrębów owsianych. Zawarte w nich substancje i
kwasy tłuszczowe regulują poziom cukru we krwi, zaś kwas kaprylowy jest
skuteczny w zwalczaniu grzybiczego zapalenia wywołanego przez Candida
albicans. Z otrębów można wypiekać chleb, ciasteczka itp. produkty. Nie
zawierają żadnych szkodliwych domieszek, mogą więc służyć jako potrawa
dietetyczna dla wielu ludzi. A gdyby je zakwasić (do zakwaszania owsa można
użyć kefiru, chmielu lub cytryny) i wysuszyć, wówczas wartość dietetyczna
upieczonego z nich chleba wzrasta wielokrotnie.

Poczesne miejsce wśród zalecanych przez medycynę ludową "leków" owsianych
zajmuje kisiel z owsa. Jego wielką zaletą jest to że wykazuje właściwości
lecznicze w takich przypadkach, które trudno poddają sie leczeniu
tradycyjnemu. "Sekret" jego działania polega na zakwaszaniu owsa kefirem. Od
dawna wiedziano, że produkty z dodatkiem kefiru posiadają wysoką aktywność
biologiczną i energetyczną. Ludy zamieszkujące Kaukaz Północny uważały np.
zakwaszone mleko za eliksir zdrowia i rześkości. Sposób jego przyrządzania
za pomocą tzw. grzybka kefirowego długo utrzymywano w ścisłej tajemnicy. Po
raz pierwszy informacja o tym napoju dietetycznym i leczniczym ukazała sie w
rosyjskiej prasie medycznej w 1867 r.

Kisiel owsiany z kefirem sporządzamy w następujący sposób: zagotować wodę,
ostudzić do temperatury mleka "świeżo od krowy". Napełniamy wodą w 3 3 lub
5-litrowy szklany słój i dodajemy 0,5 kg płatków owsianych. Dodajemy też -
dla lepszej fermentacji - 5-7 łyżek kaszy owsianej grubego przemiału i 1
szklanki kefiru, słój zamykamy szczelnie i umieszczamy przy kaloryferze na
1-2 doby. Jeśli proces fermentacji przebiega właściwie - pojawiają sie
pęcherzyki lub następuje rozwarstwienie mieszanki. Po zakończeniu
fermentacji mieszankę należy przecedzić przez durszlak, przepłukując osad
wodą i intensywnie mieszając zgęstniałe fragmenty. Płyn użyty do płukania
osadu, w miarę jak go przybywa, przelewać do innego naczynia i odstawić na
16-18 godzin. Utworzą sie w nim dwie warstwy - górną należy odessać i można
następnie użyć do rozcieńczania mieszanki przy gotowaniu kisielu. Natomiast
dolną warstwę, którą tworzy pulchny biały osad mieszanki
witaminowo-białkowej, umieszczamy w lodówce. Właśnie z tego osadu gotuje sie
kisiel bezpośrednio przed użyciem. Kisiel gotujemy zwykłym sposobem bez
żadnych dodatków, dzielimy na porcje i spożywamy na śniadanie lub o innej
porze, okraszając niewielką ilością tłuszczu roślinnego.