Witam wszystkich,
stoje przd podobna decyzja...
Nie wyjechalam co prawda az za ocean, tym niemniej jednak wydaje mi sie ze
jestem baardzo daleko od domu. Za dwa miesiace konczy sie moja umowa o prace
i... co dalej? Tutejsze szefostwo jest nastawione pozytywnie wiec
wystarczyloby, zebym powiedziala: tak, chce zostac... Ale nie potrafie... Juz
sama mysl, ze mialabym spedzic tutaj kolejne lato, powoduje, ze nie moge jesc,
nie moge spac i w ogole ogolnie jestem nieszczesliwa.
Pierwsze pol roku bylo fantastyczne - wszystko bylo dla mnie ciekawe, warte
poznania... Jezdzilam, zwiedzalam, rozmawialam z ludzmi.... Potem ochlonelam i
probowalam zyc normalnie. Ale jak tu zyc normalnie, skoro wszystko jest inne
niz w Polsce???
Wiec zdecydowalam, ze nie bede ubiegac sie o przedluzenie umowy. I wiecie co?
Nikt tej mojej decyzji nie rozumie. Ludzie pukaja sie w czolo: ale glupia ma
taka szanse i rezygnuje. A ja sie pytam: jaka szanse? Na zarobienie dodatkowej
kasy? Jakim kosztem? Co z tego ze bede miala wiecej pieniedzy skoro wszystko w
srodku boli i placze i wyrywa sie do kraju?
Pieniadze to jedyny argument przemiawiajacy za pozostaniem za granica. A dla
mnie to troche malo.
Pozdrawiam
Halina

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl